Neptember หรือ นัท—ดลรัชรัตน์ พรหมสุนทรสกุล ที่เคยปล่อยเพลง ถ้าไม่ใช่ (จะได้ทำใจไว้เลย) ป๊อปใส ๆ ได้กลิ่นการเรียบเรียงทำนองแบบเพลงป๊อปต้น 2000s กับสไตล์อิเล็กทรอนิกป๊อปฉ่ำ ๆ ล้อไปกับกีตาร์เพลิน ๆ และเสียงซินธิไซเซอร์คีย์บอร์ดกวนใจ มาแล้ว

คราวนี้เธอกลับมาพร้อมซิงเกิ้ลที่สอง พร้อมที่จะ (willing) ที่สมูธขึ้นกว่าเดิมกับซินธิไซเซอร์ในช่วงอินโทรแบบเพลง 90s ทั้งยังมีการทอดเสียง การเรียบเรียงเมโลดี้ร้อง ที่ได้อิทธิพลจากเพลงป๊อปเก่า ๆ มาเยอะมาก (The Carpenters นี่ต้องมาละวงนึง) แล้วเสียงที่ใสก็เหมาะกับดนตรีกรูฟเบา ๆ easy listening ฟังรื่นหู ทั้งการสอดประสานด้วยเสียงเปียโน และซาวด์คีย์บอร์ดโซโล่แสบ ๆ ให้ดูร่วมสมัยขึ้นมาหน่อย ไลน์ประสานเสียงที่แทรกเข้ามาก็ช่วยปรุงเพลงให้กลมกล่อมทีเดียว

สังเกตว่าเนื้อหาของทั้งสองเพลงมีความเป็นไดอารี่ของสาวแรกรุ่น กับความรักที่เริ่มแย้มบาน แต่ยังไม่มีการทำให้แน่ใจใด ๆ จากอีกฝ่าย หรือยอมที่จะรอการตอบรับของเขา เพราะคิดว่าการรอคอยนี้จะไม่สูญเปล่า ซึ่งน่าสนใจมาก ๆ ในการเขียนเพลงที่สละสลวยแบบที่สมัยนี้จะไม่ทำแน่ ๆ อย่างท่อนที่ว่า ‘พร้อมที่จะรอหากการรอคอยนี้มันจะสิ้นสุด’ มันต้องมานั่งตีความว่า การรอมันจะสิ้นสุด มันหมายความว่าอะไร อันนี้ก็เหมือนบอกว่า ‘ฉันไม่ได้รอแบบไม่คาดหวังนะ จริง ๆ กูตื๊อนะ’ ได้แบบมีวาทศิลป์มาก

ชอบ ๆ ชวนให้นึกถึงป๊อปของ ละอองฟอง ชุด Volume 1 แต่เป็นเสียงร้องแบบคุณออน ผสมกับ Kidnapper ยุคที่คุณหนูร้องนำ กลายออกมาเป็น พร้อมที่จะ (willing) จาก Neptember เพลินมากสำหรับเปิดฟังยามเช้า

• Twitter
• Line