10 สิ่งชวนเหวอ ที่คุณจะได้เจอใน Their Mortal Remains: The Pink Floyd Exhibition

Published August 2, 2017

Story and photos by Wee Viraporn

บรรพบุรุษโปรเจกเตอร์

สมัยนี้การชมคอนเสิร์ตประกอบวิชวลเป็นเรื่องปกติมาก จอ LED ก็อันใหญ่ขึ้น ละเอียดขึ้นเรื่อย ๆ โปรเจกเตอร์ก็คมขึ้น แถมยังฉาย mapping ลงบนอะไรต่ออะไรได้อีกสารพัด แต่เมื่อราว 50 ปีก่อน Pink Floyd เป็นวงแรก ๆ ที่บุกเบิกการเล่นเทคนิกแสงสีประกอบการแสดงคอนเสิร์ต จนผู้ชมตั้งใจจะมาดูวิชวลมากกว่ามาเจอตัวศิลปิน และเมื่อเราได้เห็นอุปกรณ์ที่พวกเขาใช้ตั้งแต่ยุค psychedelic จะยิ่งรู้ว่าพวกเขาหัวก้าวหน้ากันขนาดไหน

ปริซึมโฮโลแกรม

ภาพปริซึมกับสเปคตรัมสีรุ้งของ Dark Side of The Moon ที่เป็นหนึ่งในปกอัลบั้มที่ถูกจดจำได้มากที่สุดตลอดกาล ถูกทำเป็นภาพสามมิติที่หมุนอยู่ช้า ๆ ลอยอยู่ตรงหน้าจนอยากเข้าไปจับ (ถ้าไม่มีเจ้าหน้าที่ยืนเฝ้าอยู่นะ) มันเท่มากจริง ๆ

ภาพโพลารอยด์ของ Syd Barrett

ตำนานกล่าวว่า ขณะที่ทางวงกำลังบันทึกเสียงเพลง Shine On You Crazy Diamond ในอัลบั้ม Wish You Were Here ซึ่งแต่งขึ้นเพื่อระลึกถึง Syd Barrett สมาชิกรุ่นก่อตั้งที่ออกจากวงไปเพราะสติวิปลาส เพื่อน ๆ ก็ไม่ได้เจอเขามาเป็นปี แต่อยู่ดี ๆ Syd ก็ปรากฏตัวในห้องอัดโดยไม่ได้บอกกล่าว แถมยังอยู่ไนสภาพที่เปลี่ยนไปจนจำไม่ได้อีกด้วย รูปโพลารอยด์ใบเล็ก ๆ ที่โชว์เงียบ ๆ ทำให้เรารู้สึกเศร้าสลดอย่างบอกไม่ถูก

คุณครู และไม้เรียว

ตัวละครหลักตัวหนึ่งใน The Wall คือ The Teacher ที่อยู่ในเพลง The Happiest Days of Our Lives ต่อเนื่องมาถึง Another Brick In The Wall (Part 2) นอกจากหุ่นเป่าลมขนาดยักษ์แบบที่ใช้ในคอนเสิร์ต ซึ่งพร้อมจะก้าวข้ามกำแพงมาเหยียบพวกเราแล้ว ในผนังเดียวกันยังมีภาพหมู่ของชั้นเรียนที่ Roger, Syd และ Storm Thorgerson เคยเรียนด้วยกัน และ ‘punishing cane’ ที่คุณครูใช้ลงโทษนักเรียนใส่ตู้โชว์อยู่! เชื่อว่าถ้าสืบประวัติกันจริงจัง เราน่าจะได้รู้ว่าคุณครูใจร้ายคนไหนที่เป็นต้นแบบของตัวละครนี้

หน้ากาก Pink Floyd ตัวปลอม

หนึ่งในกิมมิคของคอนเสิร์ต The Wall คือการที่ให้วงดนตรีตัวแทน (surrogate band) ใส่หน้ากากเป็นสมาชิกทั้งสี่คนของ Pink Floyd แสดงอยู่หน้ากำแพงโดยที่ผู้ชมไม่รู้ ก่อนที่จะมีการทลายกำแพงให้เห็น Pink Floyd ตัวจริง เล่นอยู่ข้างหลัง หน้ากากที่ดูเหมือนหลุดมาจากหนัง Mission Impossible เหล่านี้ จึงเคยถูกใช้เป็นปกอัลบั้มแสดงสด Is There Anybody Out There? และเมื่อมันถูกวางเรียงอยู่ด้วยกันก็ยังชวนขนลุกอยู่

เสื้อยืด I HATE PINK FLOYD

ในช่วงครึ่งหลังของยุค 70s ได้เกิดกระแสของดนตรีพังก์ และการต่อต้านสถาบัน ซึ่งดนตรีที่ดิบเถื่อน ก้าวร้าว ตรงไปตรงมา ไม่ซับซ้อน แถมยังเล่นโดยนักดนตรีชนชั้นกลางถึงล่างที่หน้าตาไม่หล่อและไม่รวย ช่างเป็นขั้วตรงข้ามกับ Pink Floyd ในทุกมิติ และเมื่อ Johnny Rotten จากวง Sex Pistols ซื้อเสื้อยืด (official merchandise) ของ Pink Floyd มา เขียนข้อความว่า I HATE เติมเข้าไป แล้วใส่ขึ้นแสดงคอนเสิร์ต ก็เลยเหมือนเป็นการประกาศสงครามระหว่างแฟนเพลง 2 ฝั่ง PUNK vs PINK!

ภาพสเกตช์ และแบบแปลนเวที

อย่างที่รู้กันว่าคอนเสิร์ตของ Pink Floyd เต็มไปด้วยความยิ่งใหญ่อลังการ แต่เราไม่เคยรู้มาก่อนว่าเบื้องหลังความยิ่งใหญ่เหล่านั้นคือการทลายข้อจำกัดทางเทคโนโลยี วิศวกรรม และแม้แต่โลจิสติกในยุคสมัยนั้น ที่ก่อให้เกิดองค์ความรู้อีกมากมายมาให้ผู้จัดในยุคหลัง ๆ ได้เอาไปใช้กัน เนื้อหาในส่วน ‘Architects of Rock’ นี้ทำให้ทึ่งในความสามารถของทีมงานทุกฝ่ายจริง ๆ

อะไรใหญ่ ๆ ที่อยู่บนปกอัลบั้ม

เตียงผู้ป่วยที่เคยเรียงรายอยู่บนชายหาดในปก A Momentary Lapse of Reason พอเอามาวางอยู่ตรงหน้าแล้วมันดูใหญ่และหนักกว่าที่คิด ยิ่งทำให้เราสงสัยว่าต้องบ้าพลังขนาดไหนถึงจะขนเตียงแบบนี้ 700 หลังไปเซ็ตถ่ายปกที่ชายหาด (เพราะยุคนู้นคงไม่ใช้กราฟฟิกกัน) และปฏิมากรรมรูปหัวขนาดใหญ่เบ้อเริ่มที่อยู่บนปกอัลบั้ม The Division Bell ถูกทำขึ้นใหม่และขนมาตั้งอยู่ตรงนี้ ให้เราไปถ่ายรูปด้วยในระยะประชิด งานเนี้ยบจริง ๆ !

The Mother of All Mirror Balls

เราชอบมอง ‘ลูกบอลดิสโก้’ มาแต่ไหนแต่ไร และเชื่อว่ามันเป็นหนึ่งในวัตถุที่สวยงามที่สุดที่มนุษย์สร้างขึ้น ซึ่ง Pink Floyd ก็เป็นวงที่ชอบใช้เลเซอร์เล่นกับลูกบอลดิสโก้ในคอนเสิร์ต ภาพหนึ่งที่ติดตาที่สุดจาก P.U.L.S.E. คือลูกบอลดิสโก้ขนาดมหึมาที่แปลงร่างเป็นดอกไม้บานได้ในเพลง Comfortably Numb ซึ่งเป็นลูกใหญ่ที่สุดเท่าที่ทางวงเคยสร้างขึ้น มันใหญ่ขนาดที่แค่ 1 ใน 3 กลีบที่เอามาจัดแสดงก็ใหญ่กว่าตัวคนแล้ว !

The Reunion Performance

ในห้องสุดท้ายของนิทรรศการ มีจอภาพ 4 ด้าน ฉายเพลง Confortably Numb จาก Live 8 เมื่อปี 2005 ซึ่งเป็นการกลับมารวมตัวกันแสดงสดของสมาชิกทั้ง 4 เป็นครั้งแรกในรอบหลายสิบปี ด้วยระบบเสียงเซอร์ราวด์พร้อมแสงสีเลเซอร์อลังการ แม้ว่าตอนนี้เราไม่มีทางจะได้ชมคอนเสิร์ตของ Pink Floyd อีกแล้ว แต่นี่น่าจะเป็นสิ่งที่ใกล้เคียงที่สุด