จับเข่าคุยสัพเพเหระแบบเป็นกันเองถึงเรื่องดนตรี กับสี่หนุ่ม Quicksand Bed
- Writer: Peerapong Kaewthae
- Photographer: Chavit Mayot
จาก A Maze In Your Eyes มาถึง กอด เราล้วนเป็นพยานของความละเมียดละไมในดนตรีของพวกเขากันถ้วนหน้า การมาถึงของ Quicksand Bed ช่วยเปิดโลกในการฟังของเราได้มากเหมือนกัน จะมีใครทำเพลง lo-fi กรูฟ ๆ ให้มีความป๊อปน่าฟังได้ขนาดนี้
ถ้าใครติดตามวงซักหน่อยจะรู้เลยว่าทั้ง 4 คนก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลเท่าไหร่ เพราะพวกเขาก็โดดเด่นอยู่ในซีนนี้และแทรกซึมอยู่ในวงที่น่าฟังมากมายทั้ง FOLK9 และ Terrorbun วันนี้ทั้ง 4 คนมาเยี่ยมเราถึงบ้านฟังใจ ก็เลยช่วยคุยถึงเรื่องที่เราสงสัยทั้งชื่อวงที่เปลี่ยนไป และชีวิตการทำงานของแต่ละคนอย่างเป็นกันเอง
สมาชิก
เกม—สรวิชญ์ วงศ์ปิยะ (ร้องนำ, กีตาร์)
เจสัน โสตางกูร (เบส)
น็อต—นภมณฑล สระสุนทร (กลอง)
พัด—บริพัตร แสงสิริ (คีย์บอร์ด, ซินธิไซเซอร์)
ทำไมถึงเปลี่ยนชื่อจาก Dumb Dolphin มาเป็น Quicksand Bed
พัด: เพราะไม่สามารถมีโลมาสองตัวในวงการเดียวกันได้ (หัวเราะ)
เกม: ตอนนั้นมันเป็นจังหวะเดียวกับที่ direction เราเปลี่ยนด้วย ณ วันที่เรารวมตัวกันเสร็จเรียบร้อยแล้วปุ๊บ เราลองทำเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่งโดยเรายังไม่ได้ตั้งอะไรขึ้นมา ลองมั่ว ๆ ขึ้นมา ไม่คิดไรเลย สุดท้ายทำมันออกมาแล้วเราชอบมันบางส่วน น็อตชอบมันบางส่วน แต่ไม่มีใครที่ชอบมันมากอะไรเงี่ย เพลงแรกปุ๊บเราก็เปลี่ยนไปที่การทำเพลงใหม่โดยใครซักคนขึ้นโครงมาหน่อย พอทำงานในวิธีการนี้แล้วกลายเป็นว่าโคตรชอบมัน เลยเหมือน direction เพลงเราเปลี่ยน ประจวบกับตอนนั้น Whal & Dolph กำลังมา ก็เลยคิดว่าไม่ควรมีโลมาสองตัวในวงการ นะครับ พี่ปอครับ (หัวเราะ)
แนวเพลงก็เปลี่ยน ทำไมเราถึงมาอิน yacth rock หรือ synth pop ที่มันกรูฟ ๆ แบบนี้
เกม: ทุกคนพื้นฐานชอบเพลงกรูฟอยู่แล้ว อย่างเจสันจะไปทางคนผิวสีเลยยังงี้ (พัด: สีอะไรอะ) สีเขียว (หัวเราะ) พัดลองยกตัวอย่างเพลงที่ชอบมาหนึ่งอันดิ
พัด: เหมือนกันครับ อะไรที่มันมีกรูฟ มันสนุกดี
เกม: อะไรที่มันมีความเด้ง มีความเหนียว (พัด: เหมือนคอไก่ (หัวเราะ)) หนึบหนับ อะไรที่อยู่ในโซนโซล r&b ฟังก์อะไรเงี้ยครับ แต่เพลงที่เราทำออกมาก็ไม่ได้ traditional ขนาดนั้น แล้วก็จะเป็นป๊อปที่ผสมบางอย่างของสิ่งเหล่านั้นเข้ามา
เวลาเราทำ Quicksand Bed เรามีแรงบันดาลใจเป็นศิลปินคนไหนแบบเห็นภาพชัดเจนเลยไหม
เกม: ไม่มีเป็นพิเศษนะ มันก็จะปน ๆ กันมา แต่ละคนก็จะมีศิลปินที่ตัวเองชอบและเราก็หยิบจับสิ่งที่เราชอบมารวมกัน
พัด: ในกรุ๊ปไลน์ก็มีอัพเดตเพลงกันว่าช่วงนี้ชอบอันนี้ว่ะ มันก็ได้ลองทำอะไรใหม่ ๆ
แล้วเพลงที่แต่ละคนส่ง ๆ กันล่าสุดคือเพลงอะไรบ้าง
เกม: โห ยาก
เจสัน: อย่างไอเดียที่ผมนำเสนอในกรุ๊ปอะครับ อาจจะเป็นแค่บางชิ้นของเพลง อย่างเช่นร้องแค่ท่อนนั้นจริง ๆ หรืออะไรอย่างงี้ครับ ไม่ได้เป็นพิเศษว่าจะต้องทั้งเพลงหรือศิลปินคนนี้น่ะครับ แค่จุด ๆ นั้น ณ เพลงนั้น
เกม: ล่าสุดในช่วงที่ทำเพลงนี้จะอินเพลง Distance ของ Emily King ครับ
พัด: ล่าสุดผมชอบวง Parcels อะครับ อัลบั้มใหม่
น็อต: จำไม่ได้ (หัวเราะ) ส่วนใหญ่มันเป็นข้อเด่นของแต่ละเพลงแล้วเราเอามารวม ๆ ปรับ ๆ
เกม: พอเรามีโครงแล้วมันก็ง่ายที่แต่ละคนจะใส่ไอเดียลงไป
A Maze In Your Eyes จนมาถึง กอด ทำไมถึงเลือกทำเพลงคนละภาษา ไม่กลัวคนฟังงงหรอ
เกม: ไม่กลัวครับ เพราะว่า … เพราะว่าไม่ได้คิดอะไรเลย
พัด: คิดว่าอยากทำก็ทำเลย
เพราะคิดว่า กอด มันเหมาะกับภาษาไทยหรือเปล่า
เกม: มันไม่ได้ผ่านกระบวนการคิดอะไรขนาดนั้น (หัวเราะ) เพลงนี้คือพัดเป็นคนขึ้นลูปดนตรีอันหนึ่งมาก่อน เป็นฟีลเดียวกับอินโทรของเพลงนี้ ณ ตอนนั้นการตกลงกันง่าย ๆ มาก ทำภาษาอะไรดีวะ ไทยละกัน เพลงถัด ๆ ไปก็อาจจะมีทั้งไทยและอังกฤษโผล่มา
เจสัน: แล้วก็จบแค่นั้นเลย พี่เกมก็ไปแต่งเนื้อหา แล้วก็มานั่งกรองกัน
พัด: เหมือนเคยคุยกันว่า อะไรที่เป็นเดโมที่เราขึ้นมาอาจจะเป็นแค่ดนตรีว่ามันเหมาะกับไทยหรืออังกฤษ แล้วเราค่อยใส่เนื้อให้มัน คิดว่าร้องอันไหนแล้วเข้าปาก
แล้วเพลงนี้มีเบื้องหลังอะไรหรือเปล่า
เกม: พอพัดขึ้นลูปมาผมก็ฟังก่อนว่าเพลงนี้ฟังแล้วรู้สึกอะไร เราก็รู้สึกว่าการกอดเนี่ยเป็นอะไรที่ทรงพลัง ผมรู้สึกไม่ว่าจะเป็นอ้อมกอดของพ่อแม่หรือคนรัก เวลาเราเหนื่อย ๆ มาสิ่งนี้มันช่วยเติมพลังได้ ผมรู้สึกว่ามันพิเศษ แล้วผมก็รู้สึกว่ามันก็ไม่ควรมีอะไรที่ซับซ้อนสำหรับการพูดถึงการกอด เลยเล่าอย่างตรงไปตรงมา
พัดกับเกมก็มีอีกวงด้วย แล้วเราแบ่งเวลายังไง
เกม: แบ่งยากครับ (หัวเราะ) โดยเฉพาะพัดช่วงนี้นี่หนักเลยเพราะใกล้งาน Cat Expo แต่ก็ยังหาเวลามาเจอกันจนได้ เกมกับเจสันก็มีอีกวง Terrorbun แต่โชคดีที่ Quicksand Bed เป็นวงที่ไม่ต้องใช้เวลาเยอะในการเจอกัน สมมติเราเจอกันแค่อาทิตย์ละครั้งก็ทำให้ process การทำเพลงเขยิบไปข้างหน้าได้เยอะประมาณนึง
แล้วมีอะไรไปขายที่ Cat Expo ไหม
เกม: ไม่มีเลยครับ มีไปเล่นวันที่ 25 หนึ่งทุ่มห้าสิบ เวทีแบบเบดเบดครับ แต่เรื่อง EP อะไรแบบนี้ยังไม่มีเพราะตอนนี้เราทำมาสองเพลงและรู้สึกว่า EP เราอยากให้มี 3-5 เพลงแล้วไม่อยากไปเร่งมัน โอเค ครั้งนี้เลยไม่มีอะไรไปขายก็ได้
แล้วแนวคิดการทำเพลงตีกันบ้างไหม
น็อต: ไม่เหมือนกันเลย หน้าตาไม่เหมือนกันเลย
เกม: ความคิดตั้งต้นไม่เหมือนกันครับ mind set แต่ละวงจะไม่เหมือนกันเลย
แต่ละคนก็เป็นโปรดิวเซอร์ให้เพื่อนในวงการด้วย พอเราได้ทำงานเบื้องหลังก็ได้เรียนรู้จากวงอื่นบ้างรึเปล่า
เกม: เยอะมากเลยครับ แค่สองวงที่ผมกับเจสันอยู่ก็ยังมีความรู้มีวิธีการไปแลกเปลี่ยนได้ตลอดเวลาเลย รู้สึกดีมากเลยที่เราได้มีโอกาสเรียบเรียงหรือโปรดิวซ์ให้วงอื่น มันช่วยเราได้เยอะ
ตอนนี้มีศิลปินเกิดขึ้นเยอะมาก มันกลายเป็นยุคที่ต้องทำงานเพลงให้ดีถึงจะอยู่รอดใช่มั้ย
เกม: ใช่ครับ อย่าง Quicksand Bed เราจะค่อยเป็นค่อยไปเลย สังเกตช่วงที่ผ่านมาพวกผมจะไม่กระเสือกกระสนไปหางานเล่นเลย เราอยากโฟกัสกับการทำเพลงมาก ๆ ให้ทำมันออกมาดีที่สุด และเยอะที่สุด แล้วถึงเวลาผมเชื่อว่ามันจะมีอะไรเข้ามาเอง
การทำงานแบบมีค่ายมันช่วยเสริมเรื่องทำเพลงหรือเรื่องการตลาดไหม
เจสัน: ก็ถือว่ามีคนช่วยก็ดีไปอีกแบบ บางทีเขาอาจจะรู้ในสิ่งที่เราไม่รู้ ก็อาจจะดีกว่าตัวคนเดียว
เกม: ความรู้ก็ได้มาเยอะขึ้นด้วยนะครับ Quicksand Bed เป็นวงที่ทำกันเองใช่มั้ยครับ อีกวงเราจะได้เจอโปรดิวเซอร์อะไรแบบนี้ เราก็ขโมยความรู้เขามาครับ (หัวเราะ) เรื่องมาร์เก็ตติ้งเราก็พยายามถาม ผมก็ยังโทรถามเพื่อนอยู่เลยเรื่องการยิงแอดบนเฟซบุ๊กว่าต้องยิงยังไงอยู่เลย
สมัยก่อนพ่อแม่ก็ไม่ค่อยอยากให้ลูกเป็นนักดนตรี รุ่นเราพ่อแม่มีตั้งคำถามมั้ย
เจสัน: มีครับ เราสี่คนก็เป็นนักศึกษาที่จบดนตรีล้วนเลยครับ ส่วนตัวผมก็มีปัญหานิดหน่อย อยากไปเรียนต่อที่ไหน ไปเรียนแล้วอยากเป็นอะไรต่อ สมมุติถ้าเราเรียนหมอเราก็จะได้เป็นหมอ เราเรียนกฎหมายก็เป็นอะไรที่เกี่ยวกับกฎหมาย เรียนดนตรีเขาไม่เข้าใจว่าโครงสร้างมันเป็นยังไง อาชีพที่สามารถเป็นไปได้ ผมก็ค่อย ๆ อธิบายจนมันดีขึ้นเรื่อย ๆ
แล้วแต่ละคนพิสูจน์ตัวเองยังไง
พัด: ผมทำตัวยุ่งตลอดเวลาครับ (ทุกคนหัวเราะ) ทำเหมือนว่าเราไม่มีเวลา (เกม: สมมุติแม่มาเคาะห้อง) เฮ้ย แม่ไม่ได้ ๆ ทำงานอยู่ ล้อเล่น ๆ (หัวเราะ) เหมือนเขาเห็นงานที่เราทำเรื่อย ๆ สุดท้ายเขาก็เข้าใจของเขาเอง
เกม: ทำไปเรื่อย ๆ ทำมันเข้าไป
แล้วพ่อแม่พูดถึงผลงานเราบ้างไหม
พัด: ของผมเป็นสไตล์แอบส่อง
เกม: พ่อแม่เป็นนินจา (หัวเราะ) พ่อผมแบบว่าโซเชียล ๆ เป็นคนตามเทคโนโลยี แกก็ไปสมัคร Twitter มา บางทีกลับไปบ้านพ่อบอก ปล่อยเพลงใหม่หรอเราอะ (หัวเราะ) เออ ดีมั้ยพ่อ เราก็มีกำลังใจขึ้นมานะ
เจสัน: ของผมนี่โม้เพื่อนเลย
น็อต: เหมือนกัน ที่บ้านส่วนใหญ่เขาจะส่งให้เพื่อนในกรุ๊ปไลน์ในกลุ่มเฟซบุ๊ก
อยากมีอะไรแนะนำเพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่เพิ่งฟอร์มดนตรีวงแรกในชีวิตกัน
เจสัน: ไม่รู้ตัวเองมีสิทธิ์ในการพูดแบบนั้นรึเปล่า
เกม: ไม่กล้าแนะนำ (หัวเราะ) จริง ๆ คืออยากทำอะไรก็ทำเลยครับ ผมก็ไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้ว Quicksand Bed จะไปจบที่ตรงไหน ก็แค่ทำไปเรื่อย ๆ ให้ดีที่สุด โห คำพูดกูหล่อมากเลย (ทุกคนหัวเราะ)
วงดนตรีสมัยนี้การทำคอนเทนต์สำคัญไหม
น็อต: สำหรับผมสำคัญมาก
เกม: เขาเรียกอะไร ความจริงใจปะ มันจะมีวงบางแบบด้วยที่ทำมาร์เก็ตติ้งโดยที่ไม่ใช่ตัวเอง คำพูดคำจาที่สื่อสารออกมาในแคปชันหรืออะไรมันไม่ใช่ตัวของเขาเอง ซึ่งคนเสพเขารับรู้ได้ ย้อนกลับมาที่คำถามก็ต้องบอกว่าสำคัญ แต่ต้องมีความจริงใจด้วย
ชอบคำว่าความจริงใจมาก เพราะบางคนคิดว่าจ้าง PR แล้วก็จบ
เกม: ไม่ต้องทำอะไร ตัวเองทำเพลงอย่างเดียว
น็อต: เท่อีกแล้วอะ (ทุกคนหัวเราะ)
พัด: เดี๋ยวเปลี่ยน cover บทความนี้เป็นรูปหน้ามึงอะเกม (ทุกคนหัวเราะ)
ฝากอะไรถึงคนที่อ่านมาถึงตรงนี้หน่อย
เกม: ฝากเพลงครับ (หัวเราะ) ฝากเพลง กอด ด้วยนะครับ สามารถเข้าไปเสิร์ชได้ทั้ง ฟังใจ ใน YouTube และสตรีมมิ่งต่าง ๆ เสิร์ชว่า กอด Quicksad Bed ฝากเพลงเก่าด้วยครับ A Maze In Your Eyes
พัด: ตอนนี้มีสองเพลง
แล้วเพลงที่สามเมื่อไหร่
เกม: ราว ๆ ต้นปีน่าจะแถว ๆ กุมภาครับ เพลงที่สามมีความพิเศษด้วยคือเจสันเป็นคนร้องครับ บอกแล้ว Quicksand Bed อยากทำอะไรคือทำ เพลงต่อไปก็น่าจะแปลกอยู่นะ
น็อต: เซอร์ไพรส์อยู่ น่าจะเซอร์ไพรส์เลยแหละ
