คุยกับ Mattnimare ถึงเรื่องราวที่กำลังจะกลายเป็น ‘ความทรงจำถาวร’
- Writer: Malaivee Swangpol
- Photographer: Thanadol Boonkoolest
- Visual Designer: Karin Lertchaiprasert
ชวนมาฟังเรื่องราวจากการเดินทางของเด็กหนุ่ม 4 คนในนาม Mattnimare ที่เดินทางมาด้วยกันตั้งแต่สมัยเรียน จนมาเป็นคอนเสิร์ตสุดท้ายที่กำลังจะมาถึง พวกเขาผ่านการเดินทางสนุก ๆ ด้วยกันมามากมาย แต่มันกำลังจะกลายเป็นความทรงจำถาวรในวันที่ 22 กุมภาพันธ์นี้
เตรียมงานคอนเสิร์ตกันไปกี่ % แล้ว
แอป: จะบอกเป็นเปอร์เซ็นต์ยังไงดี คือของเรา เราทำงานผ่านคอมซะเยอะ ตอนนี้งานมันกำลังกระจาย ๆ ไปอยู่หลาย ๆ คน คือโครงโดยรวมของคอนเสิร์ต พวกเซ็ตลิสต์ โชว์อะไรทั้งหมดก็ถือว่าวางไว้ครบละ แต่ตอนนี้แต่ละส่วนกำลังจัดการให้เรียบร้อยอยู่ อะไรก็ตามแต่ที่มันไม่ใช่เพลงปกติ
ซุง: พูดง่าย ๆ ว่าโชว์เราตอนนี้ เสร็จแล้วเว้ย เหลือทำให้ออกมา (หัวเราะ)
บาบูน: รอประกอบร่างอย่างเดียว
อยากให้แฟน ๆ เก็บอะไรเกี่ยวกับ Mattnimare ไว้เป็น ‘ความทรงจำถาวร’
ว่าน: ท้ายที่สุดแล้วสำหรับผมก็เป็นความรู้สึกของวันสุดท้ายนี่แหละครับ สิ่งที่ทำกันมาทั้งหมด ก็เหมือนจะได้พูดคุยกับเค้าเป็นครั้งสุดท้าย ยังเป็นศิลปิน Mattnimare อยู่ หลังจากนั้นก็…
ซุง: หลังจากนั้นก็ยังอยู่ ยังไม่ตาย (หัวเราะ)
ว่าน: ยังไม่ตายแต่มันก็จะถอดเสื้อ ถอดความเป็น Mattnimare ออกไป อะไรที่สร้างกันมานาน แค่อยากให้เก็บโมเมนต์นั้น
บาบูน: เหมือนกันครับ
แอป: ถ้าถามโดยรวมที่ไม่นับคอนเสิร์ตนี้ ผมเชื่อว่าแต่ละคนที่เป็นแฟนคลับคงจะมีอะไรของตัวเอง ที่ชอบวงเราอยู่แล้วอะ ก็เป็นอันนั้นแหละ แต่ส่วนสำหรับคอนเสิร์ต ผมว่าบรรยากาศโดยรวมน่าจะเป็นอะไรที่น่าจดจำดีนะ
ซุง: ของผมน่าจะเป็นเพลงทุกเพลงเลยครับ เพราะว่าพอย้อนคิดถึงตอนที่ทำเพลงไล่มาหมดเลย แล้วลองสมมติว่า ย้อนเวลากลับไปทำทุกอย่างใหม่หมด เราก็ทำไม่ได้เท่านั้นแล้วอะ คือเรารู้สึกว่า เราทำเกินขีดจำกัดตัวเองมาตลอด ดังนั้นสิ่งที่แฟน ๆ จะเก็บเกี่ยวไว้ได้ดีที่สุดก็คือเพลงแหละ เพราะเราคือวงดนตรี มันก็คือเพลงที่เราสร้างขึ้นมา ส่วนเรื่องอื่นอันนั้นแล้วแต่ทุกคนเลยครับ ว่าอยากจำอะไรเป็นพิเศษ
ทำไมถึงเลือก พัด ชนุดม มาเป็น guest แล้วจะมีเกสต์อีกมั้ย
ว่าน: ผมมีโอกาสได้ไปดูพัดชาครั้งแรกที่งานเห็ดสดครับ ที่เราเล่นด้วยกัน
แอป: ตอนนั้น Chanudom เพิ่งเริ่มได้ไม่นานเอง
ว่าน: คือผมประทับใจการแสดงของพวกเขา มันกินขาดโคตร ๆ หลังจากนั้นก็ได้มาสนิทกัน เคยคุยกันมันว่า Mattnimare เป็นวงผู้ชาย ๆ ส่วนพัดชาก็เป็นวงที่ผู้หญิง ๆ เคยคิดว่าถ้าเราได้ออกเพลงด้วยกันหรือมีงานด้วยกัน มันจะเป็นยังไงวะ บาลานซ์ตรงนี้ มันน่าจะสนุกดี ก็เลยเป็นเหตุผลที่เลือก
แอป: จริง ๆ ก็สนิทกับแกด้วยแหละ ถือว่าสนิทกันระดับนึง
ว่าน: แล้วอย่างโชว์ของเราพอมีพัดชานี่มันเป็นสีอีกแบบนึงเลยนะ เหมือนมาตัดเลี่ยนด้วย พวกผมก็น่าจะมันด้วย
มีเกสต์อีกไหม
ว่าน: ไม่น่าจะมีแล้ว ตอนนี้นะครับ
บาบูน: ตอนนี้เหมือนเป็นปม ๆ นึงที่เราเคยคุยกันเมื่อสองสามปีก่อนที่เพลย์ยาร์ดอะ อยากทำคอนเสิร์ตด้วยกัน เล่นกับ Chanudom แล้วมันทำไม่ได้ด้วยฝั่งเรา แล้วฝั่งเค้าก็คือไม่มีชนุดมแล้ว เราก็รู้สึกว่า คนก็อยากเห็นอะไรแบบนี้ครั้งสุดท้าย นี่ก็น่าจะเป็นสิ่งที่คนอยากดู แก้ปมเราด้วยแหละ (หัวเราะ) เพราะอยากทำมานานมาก
ซุง: คอนเสิร์ตนี้พอตั้งต้นว่าจะทำปุ๊บ ก็มีไอเดียเยอะมากเลยอะ ว่าเราเคยอยากทำอะไรบ้างวะ อะไรที่เคยเกิดขึ้นทั้งหมดในหัว เพราะถ้านี่คือคอนเสิร์ตใหญ่ครั้งนึง ที่ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายอะ มันอาจจะไม่เกิดการย้อนคิดอะไรพวกนี้เท่าไหร่ แบบ อะไรที่เราเคยอยากทำแล้วไม่ได้ทำ แต่พอเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าไม่ทำสิ่งเหล่านี้ตอนนี้ ก็จะไม่ได้ทำแล้ว ในกรณีของชนุดมกับ Mattnimare ถ้าไม่ใช่ตอนนี้ มันจะเป็นตอนไหนวะ ก็ไม่มีแล้ว
งานนี้พี่ว่านจะลืมเนื้อมั้ย
ว่าน: เอ่อ… ถ้าถามว่าอยากลืมเนื้อมั้ยผมไม่อยากแน่นอนอะ (หัวเราะ)
บาบูน: เดี๋ยวทำแบบพวกคอนเสิร์ตแกรมมี่ ทีวีวางเลย แล้วเคาะคาราโอเกะตามเลย พี่ว่านก็ดูไป
ว่าน: อย่างมากเดี๋ยวผมก็ติดกระดาษ A3
ซุง: พี่ว่านบอก ตอนแรกไม่คิดว่าจะลืมหรอก
ว่าน: แต่ตอนโดนท้วงบ่อย ๆ เนี่ย กูจะลืมละ (หัวเราะ)
ซุง: กลับบ้านไป แม่ง ไอ้เหี้ย กูลืมปะวะ ๆ (หัวเราะ)
ว่าน: คือเคยแบบ blackout อะครับ ที่แบบ มันจำได้อยู่แล้ว แต่อยู่ดี ๆ มันก็หายไปเลย เสร็จปุ๊บก็ต้องดำน้ำ
ซุง: แล้วยิ่งระวังลืม แม่งยิ่งลืมอะอีตรงนั้นเลยอะ
ว่าน: มีอยู่งานนึงที่ถอยออกจากไมค์แล้วพยายามมองปากคนดู ที่ร้องเป็นอะ แล้วแบบ อุ๊ย ๆ ใช่ ๆ (หัวเราะ)
ซุง: คนดูร้องถูก?
ว่าน: ใช่ ๆ คือคนดูแม่งร้องถูกไง (หัวเราะ)
บาบูน: แสดงว่าเดี๋ยวนี้เวลาเล่นแล้วไม่ได้ร้องคือลืมเนื้อ แล้วถอยออก ใช่มั้ย
ว่าน: ใช่ ถอย อันนั้นคือลืมเนื้อ
ซุง: ไอ้เราก็คิดว่าอยากจะเสพเสียงของคนดู
ว่าน: ก็มีบ้างที่ปล่อยเค้าร้อง มันควบคุมไม่ได้จริง ๆ (หัวเราะ)
ซุง: ก็ใครที่ไปดูคอนเสิร์ตแล้วอยู่ข้างหน้าก็ฝึกร้องไว้นะ พยายามตะโกนชัด ๆ
บาบูน: ช่วยแม่นเนื้อให้หน่อย
ว่าน: ป้ายฟงป้ายไฟไม่ต้องเอามา เอาเนื้อเพลงมา เรียงกันเลย
แอป: ถือไอแพดก็ได้ อันนึงก็ได้ เอาซะหน่อย
เพลงที่ปล่อยไปแล้วแต่ไม่ได้อยู่อัลบั้ม หรือเพลงที่ยังไม่ได้ปล่อย จะมีทำอัลบั้มออกมาไหม
แอป: ถ้าออกมาน่าจะไม่มีแล้ว ใครที่เคยได้ยินก็โชคดีไปนะครับ
ซุง: ส่วนในคอนเสิร์ตก็น่าจะไม่มีนะครับ แต่ก็ไม่แน่นะ อาจจะมีก็ได้น้าา
ว่าน: อุบไว้ก่อน
ซุง: เอ๊ะมีดีกว่ามั้ย หรือไม่มีดีกว่าน้า
แอป: โห โคตรไม่เนียนเลย (หัวเราะ) ไม่เนียนเหี้ย ๆ
วงเคยมาเล่นงานฟังใจหลายงาน (ฟังใจฟังจันทร์ เห็ดสด 4 ฟังใจแล็บ เห็ดผี) จำงานไหนได้มั้ย แล้วประทับใจงานไหนเป็นพิเศษ
บาบูน: โอ้โห เห็ดสด 4 ปลั๊กดับ! จำได้เลย ดอกแรกอินโทร interlude อย่างเท่! ไฟกำลังดี ปลั๊กดับ ฟึ่บ ดับทั้งเวที
ว่าน: แล้วเราทำไงอะ
บาบูน: ก็เริ่มใหม่ดิครับ (หัวเราะ)
ว่าน: แต่เรายังไม่ได้เดินขึ้นไปบนเวทีใช่มั้ย
บาบูน: โห นั่งแล้ว จำได้แม่นเลยครับ
ซุง: กำลังจะเดินขึ้นไปบนเวทีแล้ว
ว่าน: แต่เห็ดสดผมประทับใจอยู่แล้วครับ คนเยอะมากเลย แต่ละวงดี ๆ ทั้งนั้น แล้วได้เป็นส่วนหนึ่งในงานที่มันดูยิ่งใหญ่ครับ
แอป: เพราะเรามองว่าเห็ดสดดูเป็นงานใหญ่มาก ๆ อันนึงของฟังใจ
ว่าน: พวกผมอยากเล่นมากอยู่แล้วหลังจากดูเห็ดสดก่อนหน้านั้น พอมาได้เล่นก็เแฮปปี้นะ
แอป: แต่ก็แฮปปี้ทุกงานนะ ของฟังใจ
บาบูน: ฟังใจฟังจันทร์ก็ฟีลดีมาก ที่จัด Rockademy
ซุง: ครั้งแรกจริง ๆ ที่เราเล่นของฟังใจคือเห็ดผีปะ
บาบูน: ตอนฮาโลวีน ผมอยู่เกาหลีอะ
ว่าน: (ลากเสียง) เห็ดผี~~~ ถ้าไม่ได้พูดนี่ลืมเลยนะเห็ดผี
ซุง: แล้วเหมือนตอนนั้นฟังใจก็เพิ่งเริ่มเหมือนกันใช่ปะ ตอนนั้นยังงง ๆ อยู่เลย ทำไมต้องเห็ดวะ (หัวเราะ) ทำไมต้องเห็ดวะ แล้วเห็ดยาวเลยอะ ถึงทุกวันนี้ก็ยังเห็ดอยู่
แอป: โหนี่อยู่กันมาตั้งแต่เกิดเลยนะเนี่ย
คอนเสิร์ตที่เละเทะที่สุดที่เคยเล่น
ว่าน: ถ้ามันเละเทะขนาดนั้นแปลว่าผมจำไม่ได้แน่นอน (หัวเราะ)
บาบูน: ถ้าเละเทะแบบไม่ใช่วง แต่เป็นงาน ผมรู้สึกว่าติดใจงานงานหนึ่ง ที่ฝนตกแล้วเลต 7 ชั่วโมง
ซุง: ที่พี่ว่านหลับอยู่ข้างเวทีอะ (หัวเราะ)
บาบูน: ต้องขึ้นเล่นตามเวลาประมาณ 4 ทุ่มอะไรงี้ แล้วเลต 6-7 ชั่วโมง เล่นอีกทีตีสามตีสี่
ซุง: อันนั้นคือเละ สถานที่เละ
แอป: แล้วพอมันเลต เราก็เลยกินกัน (หัวเราะ)
ว่าน: กูจำได้เลยที่ Getsunova เล่นก่อน แล้วกูก็วิ่งรอบเตนท์เลย แล้วเค้าก็ยืนอยู่ (หัวเราะ)
บาบูน: ฝนตกยาวเลย มันเลื่อนตั้งแต่เย็น เพราะเรานั่งอยู่ยาว
แอป: ที่ Getsunova นั่งอยู่ข้างหลังแล้วเราก็ร้องเพลงเค้าอะ (หัวเราะ)
บาบูน: เละมากจริง ๆ
ว่าน: คือก็สะดุด แล้วทุกอย่างเละมากจริง ๆ เมา
แอป: ที่ตอนเค้าให้สแตนด์บายหลังเวทีตอนจะขึ้น แล้วพี่หายไป ไปนั่งหลับอยู่ (หัวเราะ)
ซุง: ตอนนั้นไม่มีใครอยู่ครบแล้วอะ (หัวเราะ) แล้วไม่รู้ปีเดียวกันหรือเปล่าที่ผมกินคุกกี้ไปอะ
บาบูน: อีกปีนึง ๆ
แอป: อ๋อ เออ ที่มึงขึ้นเวทีไปแล้วมึงนึกว่ายังไม่ได้เล่นอะ (หัวเราะ)
ซุง: แล้วคือเล่นจบแล้วอะ (หัวเราะ) แบบ ไอ้เหี้ยนี่ทุกอย่างมันจบไปแล้วเหรอวะ
ว่าน: ยังอินอยู่
แล้วถ้างานที่เล่นเละเทะด้วยตัวเองล่ะ
ซุง: เยอะ
แอป: ของกูนี่รอบล่าสุดเลย งานเต้ย (หัวเราะ)
บาบูน: ผมอยากจะบอกว่าผมเนี่ย เพอร์เฟกต์มากเลย ผมต้องคุมครับผม เพราะพวกนี้แม่งเละเทะหมดเลย (หัวเราะ)
แอป: เรียงมาเป็นบาบูน เละน้อยสุด ซุง แล้วก็ผมกับพี่ว่านที่ไม่ค่อยจะเรียบร้อยเท่าไหร่ (หัวเราะ)
ซุง: แต่เอาจริง ๆ นี่เป็นเละเทะที่ดีนะ พอเรามีโชว์ที่เราใช้เล่นบ่อย ๆ แล้วอะ เราจะรู้สึกไม่เครียดอะ เออแล้วมันทำให้เกิดความชิลล์ มันเป็นตัวตนที่แท้จริงมากขึ้น ไม่ได้เละจนเซ็ง
ถ้าว่านเลือกได้อีกรอบ จะเรียนป.ตรีอีกใบเพื่อมาเจอเพื่อน ๆ Mattnimare มั้ย
ว่าน: เจอครับ! แน่นอนครับ คือผมเป็นคนที่คิดเสมอว่าถ้าวันนึงตายไปแล้วจะเสียใจกับสิ่งที่ทำไปไหม ถึงวันนี้ยังตอบตัวเองว่าไม่เสียใจ ตอนนี้ชอบและรักการเดินทางที่เจอมา
แอป: หล่อสัสอะ!
ว่าน: อ้าวแล้วพวกมึงจะไม่ตอบเลยเหรอ
แอป: ก็เค้าถามพี่! (หัวเราะ)
ซุง: ตอบคนเดียวแล้วมันเขินเหรอ (หัวเราะ)
ว่าน: เออ มันเขินอะ (หัวเราะ) แล้วเสือกมาแซวกูอีก
เห็นบอกว่าแอปมีหลายชื่อเล่น สรุปมีกี่ชื่อบ้าง
แอป: ไม่บอก
ว่าน: ไอ้สัส มึง เร็ว ๆ เลย
บาบูน: เอาแบบชื่อทางการก่อนเลย พ่อแม่ตั้งให้
แอป: ไม่ค่อยอยากจะบอกชื่อเล่นจริง ๆ เท่าไหร่เลยอะ
ว่าน: ทำไมอะ
แอป: ไม่รู้เหมือนกัน
ทั้งวง: อ่าว (หัวเราะ)
แอป: บอกก็ได้ แต่อยากให้แค่คนสนิทกันจริง ๆ รู้ไง เพราะดูทุกคนรู้จักว่าชื่อแอปแต่จริง ๆ ไม่ได้ชื่อแอปนะเว้ย เหมือนไอ้บูนอะ ไอ้บูนก็ไม่ได้ชื่อบาบูน
ซุง: ชื่อเพชร
ว่าน: เออว่ะ ก็ลืมไปเลย
บาบูน: เออ อยากลองแกล้งมันดูอะ ไอ้เหี้ยแม่งชื่อเยอะเหลือเกิน
แอป: อะ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง มีชื่อเล่นจริง ๆ เอพี จริง ๆ พูดอยากเหมือนกันเพราะมันจะโยงกันหมด ซึ่งความหมายจริง ๆ ตอนนี้ก็ยังคลุมเครืออยู่ คือแม่คือตัว A แล้วตัวแรกของชื่อพ่อคือ P แต่พอไปถามแม่ว่าทำไมชื่อ เอพี แม่บอกเป็นชื่อแม่กับชื่อพี่
ซุง: ที่มาไม่เหมือนกัน แล้วถามพ่อมั้ย
แอป: ไม่ได้ถาม (หัวเราะ) แล้วก็มี ชื่อโก้ โก้นี่คือยายเรียก
ว่าน: ต่อไปนี้กูจะเรียกมึงไอ้โก้
แอป: ได้! บางทีไอ้เติ้ล (S.O.L.E.) ก็เรียกโก้
ซุง: แล้วทำไมยายเรียกโก้อะ
แอป: ไม่รู้เหมือนกัน อันนี้ยังเป็นปริศนา สงสัยยายทะเลาะกับแม่ตอนยังไม่เกิด อยากให้ชื่อโก้ คือที่บ้านมีบ้านสามหลังเป็นครอบครัวใหญ่ บ้านยายหลังนึง บ้านน้าหลังนึง บ้านเราหลังนึง บ้านเราอะ เรียกเอพี แต่บ้านยายกับบ้านน้าอะ เรียกว่าโก้ แล้วก็มีการเอาสองชื่ออะ มารวมกัน เป็นเอพีโก้ ก็มีคนเรียกว่าเอพีโก้ อันนั้นเป็นบ้านลุงที่อยู่คนละที่เรียกเอพีโก้
ซุง: ทำไมเค้าไม่สามัคคีกันวะ
ว่าน: มึงเริ่มเหมือนยี่ห้อน้ำผลไม้เข้าไปทุกที (หัวเราะ)
แอป: แล้วก็มีแอปใช่มั้ย ที่เพื่อน ๆ เรียกกัน สรุปสุดท้ายชีวิตเอามาใช้ชื่อนี่ แต่สาเหตุที่เอามาใช้เพราะว่าตอนเด็ก ๆ อะ ใครถามว่าชื่ออะไร พอบอกว่าชื่อเอพีทุกคนก็งงอะ แบบอะไรนะ ๆ ขออีกที ๆ มันเลยไม่ค่อยอยากจะตอบ ตอนเด็ก ๆ เลยบอกว่าชื่อพี ช่วงเด็ก ๆ อะ ถึงประมาณป. ห้า ป. หกอะ คือมันง่ายดี แล้วมันเหมือนคนพูดแล้วเข้าใจอะ มันไม่เหมือนเอพีอะ
ซุง: ตอนนี้กี่ชื่อแล้วเนี่ย (FJZ: ห้าชื่อแล้ว) อะอีกสองชื่อเว้ย ไป
แอป: แล้วก็มีตอนมัธยมมาเปลี่ยนเป็นชื่อแอปด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ลืมไปแล้ว เปลี่ยนชื่อตัวเองอีกที แล้วก็มี เปิ้ล พอชื่อแอป เพื่อนเลยเรียกเปิ้ลด้วย แล้วก็มีอันที่ weird ที่สุดคือ แพคโก้ (หัวเราะ) คือมันคือการตีลังกาของ เอพีโก้ อีกทีนึง แล้วมันกลายมาเป็นแพคโก้ได้ยังไงก็ไม่รู้ด้วยอะ คือแม่บ้านผมเรียกผมว่าแพคโก้
ว่าน: เหรอ แม่บ้านเป็นคนเริ่มเหรอ
แอป: ไม่รู้ใครเริ่ม (หัวเราะ) ในบ้านตัวเอง มีเอพี มีแพคโก้ มีโก้ มีเอพีโก้ ในบ้านยังมี 4 ชื่อเลยอะ (หัวเราะ)
ว่าน: แต่ไม่มีแอป
แอป: ไม่มี อันนั้นมีแต่เพื่อนเรียก
บาบูน: คำตอบเรื่องชื่อนี่ยาวกว่าทั้งหมดที่เราตอบกันมาอีกนะ (หัวเราะ)
มีวีรกรรมอะไรป่วน ๆ สมัยเป็นเด็กศาลายาที่อยากเผาเพื่อนมั้ย
แอป: ศาลายาผมทำเหี้ยอะไรบ้างวะ
ว่าน: อ๋อก็จะมีซุงครับ (หัวเราะ)
ซุง: ถ้าพี่เริ่มพี่โดนเหมือนกันนะ!
บาบูน: สงครามมันเจ็บสองฝ่ายนะ (หัวเราะ)
ว่าน: กูไม่ได้เลวที่ศาลายา เค้าถามที่ศาลายา
ซุง: บอกเลยคำถามนี้ อย่าเริ่มเลย (หัวเราะ)
แอป: ไม่มี ผมเด็กดี
ว่าน: ดีเหี้ยอะไรล่ะ (หัวเราะ) เอ้ยแต่แอปก็เด็กดีนะ อย่างมากก็เมาเหล้า ของไอ้ซุงก็อยู่ห้อง แล้วก็มีคนมาหา แล้วก็กินเหล้า มีคนมาทำเพลงเยอะ (หัวเราะ)
ซุง: เนี่ยเดี๋ยวเค้าคิดว่าผมดูแย่เลยเนี่ย (หัวเราะ) มึงเป็นคนยังไงวะ
แอป: ขยันไง ทำเพลงทุกวัน
ว่าน: แซว ๆ แต่ส่วนใหญ่พวกนี้ก็ปาร์ตี้อะ แต่ก็เข้าเรียนนะ เรียนดีด้วย
บาบูน: แต่ก็เรียนมาเกือบหกปี (หัวเราะ)
ว่าน: อ๋อพวกมึงติดวิชาภาษาอังกฤษใช่มั้ย
ซุง: ถ้าวีรกรรมที่เล่าได้ก็เป็นช่วงที่เราเรียนแล้วเรายังเสือกกระแดะอยากไปเล่นร้านอะ คือมึงไม่เจียมเลยว่ามึงต้องตื่นเช้าอะ แต่ว่ามีคนรอดนะ มีพี่ว่านกับแอปที่เหมือนไม่กระทบการเรียนมาก ของผมอะกระทบ คาบแปดโมงนี่ก็คือเละ
ว่าน: แต่ผมเข้าไปแบบ (ทำท่าง่วง)
ซุง: แต่พี่ยังเอาตัวเองไปไง ผมนี่ไม่ไปเลยอะ (หัวเราะ)
ว่าน: ตอนนั้นพวกผมเสี้ยนอะ คืออยากจะเล่นบ่อย ๆ ไม่พอแล้วอยากเล่นเพลงที่ตัวเองอยากเล่นอะ คือตอนนั้นมันมีไม่กี่ร้านที่ยอมให้เล่นพวกกบริต แล้วก็มี Wink รัชโยธิน แล้วก็มี Parking Toys เกษตรนวมินทร์
บาบูน: ค่าตัวไม่พอค่าน้ำมันอะ
ว่าน: ใจล้วน ๆ เลยครับ แล้วไปจากศาลายา
แอป: ได้คนละเท่าไหร่วะ 400 ปะ เออ 300 อะ (หัวเราะ)
ว่าน: Wink คือ 300 คือเหี้ยที่สุดละ (หัวเราะ) ขอโทษนะครับพี่ต้นพี่โอครับ แต่ตอนนั้นมันเหี้ยจริง ๆ นะครับพี่
ซุง: เติมน้ำมันก็หมดละ
ว่าน: แล้วก็จากศาลายาไปเกษตร นวมินทร์ ขับเกือบชั่วโมง ไปเสร็จก็ไปแดก
แอป: แล้วก็ตังค์หมด
ว่าน: ตังค์ที่ได้มาก็หมด แล้วก็ขับกลับ แต่ก็ผลัดกันขับ
แอป: ผมจำได้ละ ที่มีวันนึงเล่นร้านแล้วผมกลับรถพี่อะ แล้วพี่กำลังขับอยู่แล้วผมเปิดประตูอ้วกอะ (หัวเราะ) รถยังวิ่งอยู่แล้วผมเปิดประตูออกไป
ซุง: นั่งกันอยู่ 4 คนเล้ย อยู่ในรถ แล้วอยู่ดี ๆ มันก็ พี่ ๆ แล้วก็เปิดประตูเลย ไม่มีแบบ พี่ ๆ จอดก่อนด้วยนะ
ว่าน: เหี้ยไรเนี่ย (หัวเราะ)
แอป: เด็ก ๆ หัดกินเหล้าไง (หัวเราะ)
ว่าน: เออช่วงหัดกินเหล้า
แอป: โห อ้วกโคตรบ่อย อ้วกทุกอาทิตย์เลยอะ หน้าร้านก็อ้วก (หัวเราะ)
ว่าน: โคตรเปลือง (หัวเราะ) แต่บาบูนก็จะไม่เคยเมาให้เห็น
บาบูน: ผมเอาเงินไปซื้ออุปกรณ์ เครื่องดนตรีครับผม (หัวเราะ) ผมคือคนที่รวยที่สุดครับผม
แอป: บาบูนเป็นคนเก็บตังค์ได้คนเดียว
ซุง: แล้วแม่งก็เอาเงินไปซื้ออุปกรณ์ดนตรีใช่ปะ แล้วเราก็จะมาย้อนคิดว่า ไอ้เหี้ย มึงเก็บได้ไงวะ (หัวเราะ) คิดดูวันละ 300 500 ใช่ปะ แต่สิ่งที่มันซื้อมามันเป็นหมื่นอะ (หัวเราะ)
แอป: คนอื่นมีซื้อข้าวกับซื้อเหล้า แล้วก็ซื้อบุหรี่ (หัวเราะ)
เล่นร้านถึงกี่โมง
ว่าน: เล่นร้านถึงเที่ยงคืน
บาบูน: ตีหนึ่งตีสองยังกินเหล้าอยู่เลย
แอป: นั่งต่อ
ซุง: นอนจริง ๆ น่าจะมีตีสาม ตีสี่ ทำไปทำไมวะ (หัวเราะ)
ว่าน: แวะกินข้าวอีก กว่าจะได้นอนก็ตีห้า ตื่นมาแปดโมง
บาบูน: แต่มันก็ดีนะ คือมันได้รับโอกาสหลาย ๆ อย่าง ได้เจอคนมากหน้าหลายตา
ว่าน: พูดถูก ๆ พวกคอนเน็คชั่นด้วย ได้เจอพี่ที่สอนเราด้วย อย่างพี่โอพี่ต้นก็สอนวงนี้ วงนี้ก็ค่อย ๆ พัฒนาผ่านพี่ ๆ รุ่นใหญ่
ซุง: ตอนนั้นมีพี่กอล์ฟ Y Not 7 ด้วย เจอวัฒน์ Parking Toys ด้วย
บาบูน: สนุก ยุคนั้นครับ
ตอนไหนที่รู้สึกว่า ‘วงเราดังละ’
บาบูน: ไม่รู้สึก
ว่าน: ยังไม่เคยรู้สึกว่าดังเลย ตอนนี้ก็ไม่ได้คิดว่าดังนะ แต่สิ่งที่ต่างกันจริง ๆ น่าจะเป็นตอนที่ออกเพลงความรักครับ อันนั้นชัดที่สุด แล้วก็ทำให้เป็นที่รู้จักมากขึ้นในกลุ่มคนหมู่มาก
เจอคนนอกซีนมาทักไหม
ว่าน: สำหรับผมแปลกสุดคือขึ้นรถไฟฟ้าแล้วมีคนมาขอถ่ายรูป อันนั้นก็แปลก
แอป: คนแปลก ๆ ไม่มีส่วนใหญ่มีแต่ที่แปลก ๆ ผมก็มีที่แปลก ๆ ไปเที่ยวชายแดนแล้วมีคนวิ่งมาทัก แล้วไปฟูจิร็อกก็มีคนไทยมาทัก
ซุง: ของผมก็มีแต่ผมเป็นโรคชอบแกล้งมึนอะ แบบ พี่ใช่… ไม่ใช่ครับ! ไม่รู้เป็นโรคไร ชอบกวนตีนเค้า คือถ้าเกิดมาทักมันจะมีสถานการณ์แปลกตรงที่ เอ๊ะ มึงรู้จักกูป่าววะ มันจะงงเว้ย ไม่รู้จะตอบว่าไร แต่ถ้าเป็นแบบ พี่ซุงพี่ ขอถ่ายรูปหน่อย ชัดเจนไง ก็จะไม่เกิดการงง บางทีเข้ามาแบบ พี่จำผมได้ป่าว ก็จะ เอ่อ ไอ้เหี้ยจำได้ แต่แบบ ไอ้สัสเอ้ย มึงจะถามทำไมวะ
ว่าน: ส่วนบาบูนก็อยู่กับ Lomosonic ไปคอนเสิร์ตอยู่แล้ว
ซุง: ของผมแปลก ๆ แม่งคือหลัง ๆ ละ เวลาไปเล่นต่างจังหวัดอะไรแบบนี้ แม่งจะอยู่ยาก บางทีแม่งโดนกระชากแขน คือเค้าไม่ได้ตั้งใจหรอก แต่แม่งเหมือนตอนนั้นเราจะรู้สึกว่า เชี่ย ทำทำไมวะ
สาเหตุที่แยกย้ายกัน
ว่าน: เป็นระเบิดเวลาครับ ถึงเวลาแล้วครับ แต่จากกันด้วยดีครับ
ตอนที่ประกาศแยกย้ายรู้สึกยังไง
ว่าน: ตอนออกมาก็ยังไม่ได้เคลียร์กัน แล้วเหมือนมันก็อั้น ๆ เป็นลูกที่สอง แต่หลังจากตอนนั้นแล้วเวลาค่อย ๆ ผ่านไป ก็ค่อย ๆ เคลียร์กัน คือเราแค่ไม่ได้คุยกัน ขาดการสื่อสารกัน จบแบบมึน ๆ คือเวลาเรามีคำว่า Mattnimare ครอบ ก็ทำให้เราปฏิบัติกันแบบนี้ แต่พอเราดึงกรอบที่ครอบออก ก็เป็นเพื่อนพี่น้องกันปกติ ไปเที่ยวกันได้ปกติ ตอนนี้ก็เบาลง ผมก็โล่ง ทุกคนน่าจะโล่ง
แอป: คือผมชิลล์อยู่แล้วอะ คือผมเข้าใจเหมือนพี่ว่านนะ คำว่า timebomb มันก็เป็นแบบนั้นแหละ คือผมไม่ค่อยอะไรอยู่แล้ว พอเข้าใจได้ก็ไม่เป็นไร
ว่าน: แล้วที่ตลกโคตร ๆ คือเพลง ความรัก ทำให้ดังรอบนึง แล้วผมก็รู้ว่า สเตตัสวันนั้น ทำให้ดังไปอีกรอบนึง เพราะคนแชร์ชิบหาย นี่ก็คิดในใจ ทำไมตอนกูยังไม่ประกาศ ตอนอยู่กันดี ๆ ทำไมมึงไม่แชร์เยอะขนาดนี้
บาบูน: เพิ่งรู้ว่าแฟนคลับเยอะ
ว่าน: คนชอบเสพดราม่าแหละ พอมีดราม่าอะไรปุ๊บมันอยากรู้ อยากรู้อยากเห็น ก็กลายเป็นเหมือน วงนี้เป็นวงที่ต้องดูซักครั้งหนึ่งก่อนตาย พอมันจะตายแล้วก็ต้องรีบมาดู
ซุง: ตอนที่พี่ว่านโพสต์คือผมโพสต์ก่อน ผมรู้สึกโล่ง เพราะว่าจริง ๆ แล้ว วันที่ทุกคนรู้ มันหลังจากที่คุยกันไปนานมากแล้ว คือผมเป็นคนขอออกจากวงนะ แปลว่าก่อนหน้านั้น 3-4 เดือน ผมไปเจอใคร มันก็ต้องถามผมอยู่แล้ว เหมือนสถานการณ์แกติ วงเป็นไงบ้าง เพลงใหม่เป็นไงบ้าง มีของอะไรอยู่บ้าง เพราะเผมจะเป็นคนขึ้นเพลง เวลาไปเจอพี่น้องที่ทำเพลงด้วยกัน ก็จะอัพเดตกันอยู่แล้ว เอาเดโม่ให้ฟังกัน ซึ่งคนเหล่านั้นไม่รู้ ไม่มีใครรู้ แล้วพอผมโดนถาม ผมก็ต้องโกหก โอเคอยู่ อะไรงี้
ว่าน: เออกูก็เหมือนกัน
ซุง: นั่นเป็นเหตุผลที่ผมโพสต์ เพราะผมรู้สึกว่า วันที่เราตกลงกัน คือวันที่เราไม่ได้จะแก้ปัญหาอะไรแล้ว ผมจะรู้สึกต่างกับพี่ว่านตรงที่ สำหรับผมมันเคลียร์แล้ว ผมเคลียร์ตัวเองแล้ว แต่ก็รู้สึกว่า แล้วทำไมสถานการณ์มันยังไม่เคลียร์วะ แล้วก็อึดอัดด้วย คือผมไม่ชอบโกหกคนอะ ไม่ชอบทำเหมือนทุกอย่างยังดีอยู่อะ
บาบูน: ถ้าเกิดตอนประกาศอะ มันรู้สึกว่ามันทำใจไว้แล้ว แต่ถ้าก่อนหน้ามันเจอคนเยอะอะ ฟีลคล้าย ๆ กันอะ อารมณ์แบบ เราคุยกันวันที่ 25 เมษามั้ง แล้ว 26 ผมต้องไปขอนแก่น ก็เจอรุ่นพี่ 25 Hours เค้าก็ถามถึงวง เราก็ต้องพูด จนเราได้คุยกับพี่ ๆ Lomosonic ได้ระบายให้ฟัง มันถึงรู้สึกดีขึ้น ถึงโอเค
หลังจากนี้วง Mattnimare จะทำอะไรกันต่อ…
พี่ว่านยังทำโรงแรมอยู่ไหม
ว่าน: ทำอยู่ตลอด เพราะมันเป็นธุรกิจครอบครัวครับ ชีวิตผมมีประมาณ 5-6 อย่าง แล้วก็ทำไปพร้อม ๆ กัน ช่วยที่บ้านบริหารครับ เบอร์โรงแรมก็เบอร์ผมนี่แหละครับ บางทีตีสี่ก็โทรมา แล้วผมก็เปิดบาร์ ชื่อ Bloody Gypsy ปรีดี ซอย 1 ชั้น 5 ของ Aroon Bar เป็นที่รั่ว ๆ มานั่งชิลล์กันได้ ตามใจเจ้าของ
แล้วจะมีจัดปาร์ตี้ที่เขาใหญ่อีกไหม
ว่าน: เจ็บไปหลายงาน (หัวเราะ) งานแรกก็ขาดทุน คืออีเวนต์ก็แน่นอน ถ้าทำเองโดยไม่มีสปอนเซอร์ยังไงก็ขาดทุน แล้วมันก็ต้องค่อย ๆ บิลด์แบรนด์ไป แล้วพอแบรนด์ติดปุ๊บ ได้ทุนกำไรกลับมา แต่ผมจัดครั้งแรกก็โดนไปเยอะเหมือนกัน ครั้งที่สองก็โดนไปอีกเหมือนกัน เพราะฝนฟ้าอากาศตอนนั้น เสียดายมาก ครั้งที่สามก็เท่าทุน แต่มันใช้พลังงานเยอะ ฟังใจก็น่าจะรู้ แล้วผมมีอยู่ 4 คน ที่ทำงานอย่างอื่นด้วย พักไว้ก่อนครับ แล้วผมก็น่าจะทำเพลงต่อครับ ก็น่าจะได้เจอ ๆ กัน
ซุงจะทำโปรเจกต์อะไรไหม แล้วยังรับงานวงการบันเทิงอีกไหม
ซุง: จริง ๆ ผมก็จะทำทุกอย่างเหมือนเดิมนะ เหมือนมันเป็นกิจวัตรไปแล้วนะ มีเรื่องอะไรเข้ามาผมก็ทำเพลง งานแสดงก็เหมือนกัน ติดตามกันไปฮะ เดี๋ยวก็เห็นฮะ
ห้องซ้อมของแอปเป็นไงบ้าง อยู่ได้หรือยัง
ว่าน: ของแอปก็กำลังทำสิ่งนั้นอยู่เลยครับ คือมีคนโทรมาจองห้องซ้อมครับ (หัวเราะ)
บาบูน: เปิดห้องซ้อมมาไว้พาเด็กมาลงครับ (หัวเราะ)
แอป: ห้องซ้อมก็โอเคอยู่ครับ ดีกว่าที่คิดไว้ตอนแรก ตอนแรกวางไว้ต่ำมาก ว่าพออยู่ได้ก็โอเคแล้ว แต่สรุปก็โอเคนะ มีสองห้องนะครับ 2nd Studio BKK facebook.com/2ndstudiobkk นะครับผม! (หัวเราะ) ลาดพร้าว 26 แยก 2-8 เข้าทางรัชดา 19 ก็ได้ เข้าทางวิภาวดี 20 ก็ได้นะครับ! เบอร์ติดต่อห้องซ้อม 0851579775
ซุง: นี่คือแอปเวอร์ชั่นทำอะไรแล้วไม่ต้องคีปลุค (หัวเราะ) คือกูต้องขาย ไอ้สัส
ว่าน: ไอ้เหี้ย เจ๋งว่ะ (หัวเราะ)
แอป: ห้องใหญ่ชั่วโมงละ 300 ห้องเล็กชั่วโมงละ 250 ครับ! (หัวเราะ)
ซุง: เหมือนมึงแยกช่วงออกมาเป็นอีกช่วงนึงเลย (หัวเราะ) เดี๋ยวตามไปสัมภาษณ์ห้องซ้อมแยกอีกที
แอป: เปิด 24 ชั่วโมงครับ! อันนี้จริง ๆ ตื่นก็ตื่น คือมีคนทำงานกะกลางคืน แล้วเค้าเลิกงานตี 5 แล้วเค้าก็ใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไปอะ เลิกงานแล้วอยากมาซ้อมดนตรีอะ ก็เลยมาซ้อมตอนตี 5 เท่านั้นเอง แล้วก็มีเด็กมาตอนเช้าก็มี ก่อนไปเรียน ตอนนี้ห้องซ้อม เคยมีคนมาซ้อมทั้ง 24 ชั่วโมงของวันแล้ว ทุกช่วงเวลาแล้ว แต่ไม่ใช่ว่ามาวันเดียวกัน 24 ชั่วโมงนะ คือถ้าถามว่าเวลานี้เคยมีคนมาซ้อมดนตรีไหม คือเคยมีหมดแล้ว ก็นั่งเฝ้า ไม่ได้ทำอะไร แต่จริง ๆ มันก็ไม่ได้ไม่มีช่วงให้นอนไรงี้ คือตามปกติทั่วไป หลังตี 1 ก็ไม่ค่อยมีละ มาอีกทีก็แบบเที่ยง จริง ๆ ก็มีช่วงนั้นให้นอนได้ จริง ๆ อยู่กับแฟน บางทีแฟนก็ช่วยดู วันไหนใครตื่นเช้า อีกคนก็อยู่ดึก อีกคนก็นอน คือถ้ามีวงดึกแล้วมีเช้าด้วย ก็ขึ้นไปนอนคน อีกคนก็ดู ก็โอเค อันนี้ทำที่บ้านเลย อย่าลืมนะครับ 2nd Studio BKK นะครับ!
ได้ข่าวว่ามีออปชั่นแกะเพลงให้เด็กซ้อมด้วย
แอป: ใช่ จริง ๆ คือไม่เชิงเป็นออปชั่นหรอก แม่งเดินออกมา พี่ แกะเพลงให้ผมหน่อย ผมเล่นไม่ได้ (หัวเราะ) เด็กมัธยม เล่นงานโรงเรียน
เด็ก ๆ รู้ไหมว่าอยู่ Mattnimare
แอป: รู้บ้างไม่รู้บ้าง บางคนก็รู้ บางคนก็ไม่รู้
แล้วเวลาเล่น Mattnimare กับ S.O.L.E. ต่างกันไหม
แอป: ไม่น่านะ
บาบูน: เมาเหมือนกัน
แอป: ใช่ ไม่ต่าง แต่ก็ตามลุควง
ได้อะไรจากแต่ละวงมาใช้กับอีกวงไหม
แอป: แดกเหล้าเก่งขึ้นงี้อ่อ (หัวเราะ) จริง ๆ พอได้ไปทำอะไรที่มันเป็นคนละอัน ก็ทำให้เราได้ลองอะไรใหม่ ๆ แล้วมีอะไรใหม่ ๆ มาใช้อยู่แล้ว ไม่ได้หยิบมาแบบ เอ้อ กูได้อันนี้มาจาก S.O.L.E. หรือว่าได้อันนี้มาจาก Mattnimare จะเอาไปใช้ แต่คือ มันทำให้เรารู้อะไรเยอะขึ้น แล้วเพิ่มอะไรในตัวเองมากกว่า ไม่ว่าจะเอาไปใช้กับวงไหน
แอป: ของเราน่าจะยังไม่ได้ทำเพลงต่อ แต่ก็ยังได้เล่นกับ S.O.L.E. อยู่ แต่ถ้าทำเพลงยังไม่รู้ครับ
พี่บาบูนยังถ่ายภาพ และยังอยู่กับ Lomosonic ไหม
บาบูน: ประจำโลโม่โซนิกครับ แล้วก็เปิดร้านล้างฟิล์มชื่อ Snap Lab ที่ Town In Town เริ่มจริงจัง เริ่มติดลมบน ก็ฝากด้วยครับ ใครอยากเจอก็มานั่งเล่นที่ร้านได้ แล้วก็เจอตามงานคอนเสิร์ตทั่วไป หรือคอนเสิร์ตใหญ่ต่าง ๆ เผื่อวิ่งเล่นอยู่หน้าเวที ส่วนดนตรีก็ยังครับ ก็คงจะพักไปก่อน ขออยู่ทีมเบื้องหลังสนุก ๆ ของตัวเองก่อน แล้วพอมันดีขึ้นค่อยกลับไปหามันดีกว่า ให้เวลามันเยียวยา
ฝากคอนเสิร์ต
แอป: 22 กุมภาพันธ์นะครับ คอนเสิร์ต Mattnimare นะครับ! (ดีด ๆ)
ซุง: มึงโดนตัวไหนมาเนี่ย
ว่าน: สงสัยลูกค้าโทรมาจองแล้วอารมณ์ดี 22 กุมภาพันธ์นะครับ คอนเสิร์ตสุดท้ายนะครับ
แอป: บัตรยังไม่หมดน้า ยังมีอยู่นะครับค Ticketmelon นะครับ ไปซื้อได้นะครับ
บาบูน: คือจริง ๆ หมดแล้ว แต่ความจุฮอลล์มันรับได้จริง ๆ คือยืนกันสบาย ๆ ก็เลยเพิ่มนิดนึงละกันเพราะตอนแรกมันหมดเร็วเกินไป บางคนตื่นไม่ทันบ้าง กดไม่ทันบ้าง ตามสไตล์การกดบัตรคอนเสิร์ต
แอป: แต่เหมือนคนไม่รู้เยอะเหมือนกันว่าบัตรยังไม่หมด ยังไม่หมดนะจ๊ะ ticketmelon.com/holyfox/mattnimare ซื้อได้นะจ๊ะ ไม่แน่นนะจ๊ะ เพิ่มมาอีกนิดนึง อย่าลืมมานะครัฟ ไม่มีให้ดูอีกแล้วนะครัฟ
อ่านต่อ
เรื่องราวบทใหม่ที่ถูกเล่าต่อจากการถูกมองว่าเป็น ตัวประหลาด ของ Mattnimare
มีความสุขกับสิ่งที่ทำในแบบของ Mattnimare
เปิดห้องเรียน Fungjai Lab² x ข้าวหอมสุขเพียวๆ กับวิชาการบริหารและจัดการน้ำตา
