คุยกับสองสาวอารมณ์ดี Landokmai ถึงพรหมลิขิตที่ทำให้มาทำวงดนตรีด้วยกัน
- Photographer: Chavit Mayot
- Writer: Peerapong Kaewthae
Landokmai น่าจะเป็นชื่อที่ใครหลายคนติดปาก หรือเพลงของพวกเธอน่าจะไปติดอยู่ในเพลย์ลิสต์ของใครหลายคนอยู่เหมือนกัน ด้วยเสียงกีตาร์ที่นุ่มนวลชวนเคลิ้ม กับเสียงร้องที่อ่อนโยนเป็นเอกลักษณ์ ขับกล่อมคำรักที่เราอยากจะเชื่อและคอยฝันถึง ทำให้พวกเธอกลายเป็นศิลปินหญิงที่น่าจำตามองในทันที ฟังใจ เปิดบ้านชวน แอ๊นท์ และ อูปิม มานั่งเล่นพูดคุยอย่างเป็นกันเอง ถึงที่มาที่ไปอันน่าทึ่งว่าพวกเธอมาตั้งวง Landokmai ด้วยกันได้ยังไง และอีกด้านของพวกเธอที่สนุกสนานในแบบที่พวกเราไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน
สมาชิก
อูปิม—ลานดอกไม้ ศรีป่าซาง (ร้องนำ)
แอ๊ํนท์—มนัสนันท์ กิ่งเกษม (กีต้าร์)
ไปเล่นงาน CAT EXPO 6 มาเป็นยังไงบ้าง
อูปิม: ปลื้มปริ่มมากค่ะ คนมาดูเยอะกว่าที่คิดไว้มาก เราก็ตื่นเต้นกันมาก
แอ๊นท์: เป็นงานแรกที่เราได้เล่นแบบฟูลแบนด์จริง ๆ จัง ๆ ด้วยค่ะ ปกติเวลาเราออกงานที่ผ่านมาจะมีแต่คนให้เล่นอะคูสติกมากกว่า
แล้วทั้งสองคนมาเจอกันได้ยังไง
แอ๊นท์: พวกเราเรียนอยู่ที่เดียวกันค่ะ วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหิดล วันนั้นทางมหาลัยส่งข้อมูลมาผิดค่ะเป็นข้อมูลของอูปิม เหมือนหนูส่งแบบฟอร์มเกี่ยวกับข้อมูลส่วนตัวไป แล้วทางมหาลัยส่งผิดมาเป็นแบบฟอร์มที่อูปิมกรอก ทำให้หนูมีเบอร์อูปิม ตอนนั้นหนูไม่มีเพื่อนเลยก่อนจะมาเข้ามหาลัย หนูเลยเอาเบอร์อูปิมแอดไลน์แล้วไปคุยกัน หลังจากนั้นก็รู้จักกันและอยู่กลุ่มเดียวกันมาตลอด เลยตัดสินใจอยู่หอเดียวกันเป็นรูมเมตกันค่ะ (หัวเราะ)
อูปิม: ฟ้าเป็นใจให้เราได้มาเจอกัน (หัวเราะ)
กลายเป็น Landokmai
อูปิม: พอเราเป็นรูมเมตกันก็เล่นกันไปเรื่อย อยู่ในห้องด้วยกันตลอด จนมีวันหนึ่งตอนปีสองแอ๊นท์บอกว่าเรามาทำคัฟเวอร์ลง YouTube กันมั้ย เพลง อาวรณ์ ของ Polycat
แอ๊นท์: ตอนนั้นเพลงเพิ่งปล่อย หนูฟังแล้วชอบมากเลย เพลงเนี้ยแหละอยากคัฟเวอร์ เลยชวนอูปิมคัฟเวอร์ เพลงปล่อยปุ๊บก็อัดกันวันนั้นเลย ฟีดแบ็กก็ดีมากเลยค่ะ
อูปิม: เราเป็นคัฟเวอร์แรกของ YouTube เลย ยอดวิวก็ขึ้นเยอะมาก ทำให้หลาย ๆ คนรู้จักเรามากขึ้น ทำไปทำมาก็รู้สึกว่าอยากมีเพลงของตัวเอง ไม่อยากคัฟเวอร์แล้ว
เก็บดอกไม้ เพลงแรกมาได้ยังไง
แอ๊นท์: วันนั้นอูปิมขอให้ช่วยทำเพลงส่งสิ้นเทอม
อูปิม: เหมือนเป็นการบ้านทุกสิ้นเทอมที่คณะหนูต้องมีเพลงแต่งของแต่ละคนส่ง หนูเลยลองแต่งเพลง เก็บดอกไม้ ดูจากความรู้สึกสมัยเด็ก ๆ ตอนเด็ก ๆ หนูเป็นคนค่อยข้างไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวตามใครไม่ค่อยทัน (หัวเราะ) ความเจ็บปวดเป็นยังไงไม่เคยเจอ ไม่รู้ว่าต้องรับมือกับความเจ็บปวดที่ได้เจอยังไง ตอนนั้นมันเด็กมากเลยเอาความรู้สึกตอนนั้นมาแต่งดีกว่า
สไตล์การเขียนเพลงแบบของเรามาจากไหน มันเหมือนเราเขียนไดอารี่เลย
อูปิม: หูย อันนี้หนูก็ไม่รู้ค่ะ (หัวเราะ) หนูคงได้มาจากพ่อหนู รึเปล่า พ่อหนูเป็นกวีค่ะ พ่อหนูเข้าเป็นคนขับเสพา เวลาเขาเขียนแต่งกลอนกวีมา เขาก็อ่านให้ฟังคงซึมซับมา
พ่อพูดถึง Landokmai ยังไงบ้าง
อูปิม: พ่อก็แบบภูมิใจแหละค่ะ แต่ภาษาที่เราใช้แต่งเพลงมันเทียบขั้นกับระดับพ่อไม่ได้ (FJZ: มันคนละสไตล์แหละ) พ่อก็จะแบบ ‘เออ มันก็ดีเนอะ วัยรุ่นเขาฮิตอย่างนี้ใช่มั้ย’ (แอ๊นท์: ทำไมต้องทำเสียงแบบพ่อ (หัวเราะ)) พ่อก็ชอบค่ะ (หัวเราะ)
แล้วทำไมถึงเอาชื่อของอูปิมมาตั้งเป็นชื่อวงเลย
แอ๊นท์: คือหนูอะชอบชื่อมันตั้งแต่ในแบบฟอร์มที่ส่งมาผิดละ (หัวเราะ) ชื่อแแม่งมองแแค่ครั้งเดียวก็จำได้แล้วอะ หนูติดใจกับชื่อมาก ใครก็จำได้ มองแค่ครั้งเดียวก็จำได้ ตอนนั้นพวกหนูก็คิดชื่อวงกันนานมาก ชื่อวงลานดอกไม้ก็เวิร์กสุดละ ตอนแรกอูปิมก็ไม่เห็นด้วยเพราะเป็นชื่อมัน แต่รู้สึกมันมีความเป็นเอกลักษณ์ของมันมาก ๆ (FJZ: ก็เท่อยู่นะ) ใช่มะ
เคยถามพ่อแม่ไหม ว่าทำไมถึงตั้งชื่อแบบนี้
อูปิม: หนูจะบอกที่นี่เป็นที่แรกเลยนะ จริง ๆ ทุกคนจะเข้าใจผิดว่าลานดอกไม้แปลว่า ‘ลานที่มีดอกไม้เยอะ ๆ’ แต่คำว่า ‘ลาน’ ในภาษาเหนือแปลว่า ‘ต่างหู’ ชื่อหนูเลยแปลว่า ‘ต่างหูรูปดอกไม้’ หนูเป็นคนเชียงใหม่ คนสมัยโบราณเขาบอกว่าลานหูคือสิ่งที่สำคัญมาก ๆ ประดับอยู่บนใบหูผู้หญิง มันสวยมาก มันบ่งบอกถึงหลายอย่าง ความเป็นมาชีวิตโน่นนี่ พ่อเลยตั้งว่าลานดอกไม้เพราะมันเป็นสิ่งสำคัญ แต่ชื่อเล่นหนูเด็ดกว่าอีก (หัวเราะ) ‘อู’ แปลว่า ‘คุณหนู’ หรือ ‘เด็กผู้หญิง’ ส่วน ‘ปิม’ ผันมาจากคำว่า ‘พิมพ์’ แปลว่า ‘เลอโฉม’ หรือ ‘งดงาม’ อู บวก ปิม ก็แปลว่า ‘คุณหนูผู้เลอโฉมหรืองดงาม’ (หัวเราะ) หนูชินกับความแปลกของมันแล้วอะ
อูปิมมีอะไรแปลกอีก
แอ๊นท์: ต้องถามว่ามีอะไรปกติดีกว่า หนูยังไม่เจออะไรที่ปกติเลยอะตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา (หัวเราะ) หนูพูดจริง ๆ ทุกเรื่องเลย
เรื่องที่ไม่ชินที่สุดในตัวอูปิมล่ะ
แอ๊นท์: พูดได้ปะ (หัวเราะ) (อูปิม: อย่าเผากู) ด้วยความติสต์ของมันอะ มันเลยเป็นคนที่แต่งตัวเก่ง มีความเป็นศิลปินสูง เพราะฉะนั้นเรื่องความเป็นระเบียบเลยจะเป็นศูนย์ (หัวเราะ) นี่คือเรื่องเดียวที่หนูไม่ชิน แต่ก็พยายามฝึกด้วยกัน พยายามให้เก็บเข้าที่โน่นนี่นั่น รองเท้าก็ให้ถอดถูกที่ จะเป็นประมาณนั้น ที่เหลือหนูชินแล้วค่ะ (หัวเราะ)
อูปิม: นี่เป็นบทสัมภาษณ์ที่ถึงไหนถึงกันจริง ๆ (หัวเราะ) แต่พ่อหนูเป็นศิลปินแต่พ่อหนูเป็นระเบียบมากเลย (หัวเราะ) (แอ๊นท์: อยู่ที่ตัวมึงละ)
แล้วแอ๊นท์มีอะไรที่เราตกใจบ้าง
อูปิม: จะว่าอะไรดีอะ แอ๊นท์ไม่มีค่ะ (หัวเราะ) แอ็นท์ค่อนข้างเป็นปกติชน คือหนูกับแอ๊นท์เป็นขั่วตรงข้ามกันเลย (แอ๊นท์: หนูมีความปกติที่สุด ส่วนอูปิมไม่มีความปกติที่สุดแล้วมาอยู่ด้วยกัน) ถ้าหนูจะบอกว่าหนูตกใจอะไรในตัวคนกรุงเทพ ฯ คนนี้ที่สุด มันเป็นคนที่มีชีวิตที่เจ็บปวดมาก คือหนูเติบโตมาจากบ้านคนเหนือ หนูอยู่ในโลกที่อ๊าาาาา (ทำท่าล่องลอย)
แอ๊นท์: อูปิมบ้านจะอยู่ในป่า อยู่ในสวน พ่อปลุกตอนเช้ามาดมดอกไม้ (หัวเราะ) ครอบครัวมันค่อนข้างสวยงาม แต่หนูอยู่กรุงเทพ ฯ ตื่นเช้าอาบน้ำนั่งรถเมล์ไปเรียน ชีวิตเราจะตรงข้ามกันมาก พอมาอยู่ด้วยกันอูปิมก็มีความเป็นผู้ใหญ่ขึ้น หนูก็เลยมีความปัญญาอ่อนมากขึ้นอะไรเงี้ย (หัวเราะ)
มีเรื่องอะไรที่ทั้งสองคนเห็นตรงกันหรือชอบเหมือนกันไหม
แอ๊นท์: กุ้งเผาค่ะ (หัวเราะ) พวกหนูมีกิจกรรมที่ทำร่วมกันบ่อยที่สุดเลยคือไปกินกุ้งเผา ที่รู้สึกว่าเอ็นจอยด้วยกันสองคน (หัวเราะ) เอนจอยมาก ๆ
อูปิม: ชอบกุ้งมาก อันนี้สรุปจริง ๆ คือพวกเราชอบกุ้งเผามาก แต่นี่เราจะไม่คุยกันเรื่องทำเพลงหน่อยหรอ (ทุกคนหัวเราะพร้อมกัน)
แอ๊นท์: ทำเพลงนี่ส่วนใหญ่หนูมาช่วยตบตอนท้าย ด้วยอูปิมเวลาเขียนเนื้อมันจะมีภาคดนตรีในหัวอยู่แล้วที่มันมีเอกลักษณ์ของเขา หนูก็แค่ช่วยดูตรงนี้ตรงนั้น บางทีภาษามันล้านนาไปอะไรเงี้ยหนูก็จะ เฮ้ย ปิม ตรงนี้เปลี่ยนได้มั้ย
แล้วภาคดนตรีล่ะ เราได้แรงบันดาลใจมาจากไหนบ้าง
อูปิม: หนูเป็นคนที่ชอบซาวด์แบบ lo-fi ด้วยค่ะ ชอบอะไรที่เก่า ๆ mv สีเก่า ๆ ความโบราณวินเทจ ตอนแรกเพลง On The Train หนูแต่งเนื้อเพลงอย่างนั้นเพราะหนูเห็นภาพแบบนั้น หนูเห็นภาพเก่า ๆ แบบนั้น พอเรามีภาพในหัวว่าเราอยากได้ความเก่า เลยบอกดนตรีว่าอยากได้ความ lo-fi มาก ๆ ความดิบหน่อย ไม่รู้ดิบป่าววะ
แอ๊นท์: ไม่ค่อยอ่ะ เพลงนั้น เพลงนั้นไม่ได้ดูดิบขนาดนั้น แต่เสียงกลองอะไรก็มีความเก่าอยู่
The Diary ได้ซ่อนใครไว้รึเปล่า
แอ๊นท์: ไม่มีค่ะ (หัวเราะ) เพลงนั้นเป็นเพลงที่อยู่ในโครงการ TK Band 10 ค่ะ วันถัดไปพวกหนูต้องส่งเพลงแล้ว เลยนั่งแต่งเนื้อด้วยกัน เป็นเพลงที่บางประโยคก็ผลัดกันแต่ง โดยรวมก็รู้สึกว่ามันดีนะ ความหมายของเพลงในตอนนั้น บวกกับดนตรีหนูว่าหนูชอบ เหมือนอูปิมคิดชุดคอร์ดแรกมาก่อนแล้ว หนูก็มาช่วยทำเพิ่มนิดหน่อย วันนั้นหนูทำเดโมอยู่แล้วเจอแซมพ์กลองอันหนึ่งที่ชอบมาก พอถามอูปิมแล้วชอบเหมือนกันก็เลยใช้ ดนตรีก็เกิดจากไปอยู่ในห้องซ้อมแล้วแจมกันก็จัดเลย ก็มี แบ่งปั่น เป็นมือกีตาร์ที่ค่อยโปรดิวซ์เรื่องท่อนเรื่องดนตรีให้ด้วย เพลงนึงนี่คือใช้คนทั้งศาลายา (หัวเราะ) พออยู่ตรงนี้แล้วมันมีสังคม ก็เลยมีคนช่วยเยอะ
อูปิม: ก็คือแต้งกิ้ว (หัวเราะ) แต้งกิ้วทุกคน หนูคงซ่อนทุกคนในชีวิตหนูไว้เลยอะค่ะ เยอะมาก (หัวเราะ)
ก่อนจะเข้ามาเรียนตรงนี้ สไตล์ดนตรีเราเปลี่ยนไปบ้างไหม
อูปิม: หนูว่าหนูได้รู้อะไรกว้างขึ้นนะ หนูเป็นคนฟังเพลงไม่เยอะค่ะ จริง ๆ เลือกฟังแต่สิ่งที่เราชอบ พอมาอยู่ที่นี่พอได้ลองฟังแนวนู้นแนวนี้มันทำให้หนูกว้างขึ้นด้วย
แอ๊นท์: เหมือนกันเลยค่ะ ตอนมัธยมหนูก็ไม่ได้ฟังเพลงเยอะ พอมาอยู่นี่ คนนี้ฟังเพลงนี้เราก็ไปตามฟัง ฟังเยอะขึ้น ๆ ก็รู้จักดนตรีกว้างขึ้น ก็เข้าใจว่านี่แหละดนตรีจริง ๆ
อย่างแอ๊นท์ก็ไม่ได้เรียนมาทางสายเพอร์ฟอร์มมา รู้สึกว่ามันเป็นข้อดีข้อเสียไหม พอต้องไปโชว์
แอ๊นท์: หนูว่ามันมีทั้งข้อดีข้อเสียเลยค่ะ ตัวหนูก็ไม่ได้เก่งเพอฟอร์มขนาดนั้นด้วย แต่หนูรู้สึกว่าการที่หนูเรียนบิซิเนสทำให้หนูกลายเป็นคนบริหารทุกอย่างในวง คุยงาน ดีลงาน จัดการตังทุกอย่างในวง ติดต่อทำเสื้อนุ่นนี่นั่นด้วย หนูเป็นคนชอบทำงานอะไรแบบนี้ด้วย สายบริหารชอบจัดการ จัดการทุกอย่างแทนอูปิม (FJZ: เหมือนเป็นผู้จัดการวง) เป็นแม่ค่ะ (หัวเราะ) หนูทำงานบ้านให้ด้วยนะ (หัวเราะ) ซักผ้าอะไรเงี้ยค่ะ เก็บของให้อีก แต่หนูจะไม่ยุ่งกับเตียงอูปิมเลย เตียงอูปิมก็จะรกอยู่อย่างนั้น (หัวเราะ)
อูปิม: มึงเผากูขนาดนี้ไม่ได้ (หัวเราะ) ถ้าบทสัมภาษณ์นี้ออกไปปั๊บ แฟนคลับก็หายหมดเลย (หัวเราะ)
เขาอาจจะชอบมากกว่าเดิมก็ได้นะ
แอ๊นท์: เป็นคนจริงใจไง เดี๋ยวถ่ายเตียงมึงลงไอจีวงเลย
อูปิม: ดับเลยนะอย่างนั้นอะ (หัวเราะ) เฮ้อ ติสต์ ๆ ก็เงี้ยแหละ (หัวเราะ)
แล้วเวลาเรามีความรักเราฟังเพลงอะไรกัน
อูปิม: อืม … เอ่อ … (หัวเราะ) เออ หนู … หนูลืมไปแล้วว่าตอนอินเลิฟมาก ๆ หนูฟังเพลงอะไร มันนานมาแล้วเนอะ (หัวเราะ) นี่ ๆ คนนี้กำลังอินเลิฟอยู่
แอ๊นท์: หนูเพิ่งมีแฟนค่ะ แต่ว่าช่วงหนูอินเลิฟก็ไม่ได้จะฟังเพลงรักนะ การฟังเพลงมันเป็นงานอย่างหนึ่งของนักดนตรีไปแล้ว (อูปิม: เอ๊อ ใช่ ๆ) ก็คงฟังเพลงใหม่ ๆ เพื่อเอาไปพัฒนาตัวเองมากกว่า ไม่ได้ฟังเพลงเพื่อเอาฟีลลิ่งแล้ว
คิดว่าเพลงที่เราฟังมันกำหนดมุมมองความรักในเพลงของเราไหม
แอ๊นท์: หนูว่ามีผลมาก ๆ นะ อย่าง แก้มน้องนางนั้นแดงกว่าใคร ของพี่โจ้ เขียนไขและวานิช ก็มีมุมมองที่สวยงามมากเลยนะ แต่มุมมองความรักของพวกเรา ไม่ค่อยสวยงามเลย (หัวเราะ) ตอนนี้หนูชอบเพลง เรียบง่าย ของ อภิวัฒน์ น่าจะตรงกับความรักตอนนี้ของหนูที่สุด
อูปิม: แต่หนูว่ามุมมองความรักของหนูสวยงามนะ หนูคิดว่าหนูเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี หนูรู้สึกว่าเวลาเขียนเนื้อเพลงเกี่ยวกับความรักจะเขียนให้มันอบอุ่น โลกสวยมาก ๆ จะเป็นมุมมองแบบนั้น
ตอนนี้มันมีกระแสเฟมินิสต์ที่ทุกคนตื่นตัวเรื่องสิทธิผู้หญิง เราเห็นอะไรในเทรนด์นี้บ้างไหม
แอ๊นท์: หนูว่ามันหลายมุมมองมากเลย บางทีผู้หญิงเรียกร้องความเท่าเทียมจากผู้ชาย แต่ผู้หญิงบางคนก็ยังเรียกร้องความเป็นสุภาพบุรุษจากผู้ชายเหมือนกัน มันก็เลยยากนิดนึง ส่วนตัวหนูว่าไม่ลำบากใครยังไงอะไรก็พอ ผู้หญิงก็ดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องไปขอให้ใครมาดูแล ตัวผู้ชายก็อย่ามาริดรอนสิทธิผู้หญิงก็พอแล้ว
อูปิม: หนูว่า … เหมือนแอ๊นท์หมดเลยค่ะ (หัวเราะ) หนูก็คิดจะตอบแบบนี้แหละ (หัวเราะ)
วางแผนเรื่องอัลบั้มไว้หรือยัง
อูปิม: หน้าจะปล่อย EP ก่อนค่ะ แล้วค่อยทำอัลบั้ม ตอนไหนอะ ตอนที่เพลงมันครบแหละเนอะ (หัวเราะ)
แอ๊นท์: ด้วยความที่เป็นอูปิมอะค่ะ มีความเป็นศิลปินสูงมากจนไม่รู้ว่าเพลงจะมาตอนไหน รู้ตัวอีกทีคอร์ดกับเนื้อก็มาละ แล้วค่อยเริ่มทำกัน
จะปล่อยประมาณไหน ตอบให้แฟนเพลงชื่นใจหน่อย
แอ๊นท์: หนูคิดว่าน่าจะปีหน้านะ จะพยายามไม่ให้เกินกลางปีอะ EP น่าจะได้
อูปิม: อยากให้ทัน Cat T-Shirt ค่ะ
แล้วได้มองหาค่ายเพลงหรือยัง
แอ๊นท์: ถ้าเป็นไปได้จริง ๆ พวกหนูอยากทำกันเองมากกว่าค่ะ แต่ด้วยความที่ตอนนี้หนูเป็นผู้จัดการเลยจัดการทำทุกอย่าง เวลาโปรโมตจัดตารางวง ตารางซ้อมอีก ก็เหนื่อย (หัวเราะ) ก็รู้สึกว่า เอ๊ะ หรือนี่ควรจะเป็นหน้าที่คนอื่นได้แล้วนะ ถ้าเราจะเป็นศิลปินจริง ๆ อะ ตรงนี้มันไม่ควรเป็นเราที่ทำเอง ก็เริ่มอยากมีค่ายกัน ค่ายที่มองกันไว้ตอนนี้คงเป็นค่ายในฝันของอูปิมก็คือ … พูดดิ
อูปิม: Smallroom ค่ะ เป็นค่ายในฝันของนักดนตรีอินดี้อะเนอะ (หัวเราะ) เพราะหนูอะ ชอบ Polycat มาก หนูเคยได้ไปร่วมงานกับพี่ ๆ เขา ไปคอรัสให้ พอเห็นการทำงานของแต่ละคนก็รู้สึกว่าอบอุ่นม้าก ก็ชอบเลยค่ะ
ศิลปินหญิงน้อยมาก ที่จะมีแฟนเพลงเยอะขนาดนี้ได้ คิดว่าเพราะอะไรถึงมีฐานแฟนเข้ามาชื่นชมเราขนาดนี้
แอ๊นท์: คิดว่าสิ่งที่ทำให้หนูสองคนแตกต่างคือมีภาพลักษณ์ที่เตะตามาก ในเมืองไทยน่าจะยังไม่มีผู้หญิงมือกีตาร์อ้วน ๆ กับนักร้องผอม ๆ ยืนคู่กัน (หัวเราะ) นักร้องแต่งตัวนู่นนี่นั่น มือกีตาร์แต่งตัวอย่างนี้ มันเหมือนเป็นภาพจำ พอคนเริ่มจำ คนเริ่มตามก็ค่อย ๆ มาเรื่อย ๆ
อูปิม: หนูก็คิดว่างั้นค่ะ (หัวเราะ) แต่หนูคิดว่าดนตรีของเราคล้องกันด้วยอะ ภาษาดนตรีเรามันสอดคล้องกัน แอ๊นท์เล่นกีตาร์ซัพพอร์ตเสียงร้องหนู หนูก็มีเสียงที่เข้ากับซาวด์กีตาร์ของแอ๊นท์มาก ดนตรีก็นำพาให้ทุกคนมาฟัง (แอ๊นท์: ลงตัว) เอ๊อ ลงตัว แต๊งกิ้ว (หัวเราะ)
ในยูทูปก็เห็นมีแฟนต่างประเทศเยอะด้วย
อูปิน: อ๋อ อันนั้นตามมาจากคัฟเวอร์
แอ๊นท์: เพลง Please Never Fall in Love Again ยอดวิวเยอะมาก เยอะกว่ายอดวิวทุกเพลงของเรารวมกันอีก (หัวเราะพร้อมทำเสียงร้องไห้) เอาจริง ๆ จุดหักมุมของพวกหนูตอนนั้นนั่งคุกกันนานมากว่าจะเลิกคัฟเวอร์ดีมั้ยวะ เพราะมันเป็นช่วงรุ่งโรจน์เลยนะ ถ้าทำต่อพวกหนูรวยได้เลยอะ (หัวเราะ) แต่เอาไงดี ทำเพลงก็คงต้องนับหนึ่งใหม่ เพลงคัฟเวอร์กับเพลงจริง ๆ ของเรามันต่างแนวกันมาก เหมือนเริ่มต้นใหม่เลย ปิมก็เชียร์ให้เอาวะ ตอนแรกหนูไม่ค่อยยอมนะ ต้องเริ่มใหม่เลยหรอวะ แต่ตอนนี้หนูรู้สึกดีใจมากเลยที่วันนั้นเชื่ออูปิม
เพลงต่อไปเมื่อไหร่ดี
อูปิม: ปีใหม่ค่ะ ปลายเดือนนี้ เป็นเพลงเกี่ยวกับการได้กลับบ้าน ชื่อเพลงว่า Welcome Home ยินดีต้อนรับสู่บ้าน หนู pround to present เพลงนี้มาก หนูค่อยข้างชอบเพลงนี้มาก อยากให้ทุกคนติดตามฟัง ความยาวเพลงแค่หนึ่งนาทีกว่า ๆ สั้นมาก หนูตั้งใจให้เป็นเพลงกล่อมเด็กสั้น ๆ รอฟังกันนะคะ
เดี๋ยวมีงานที่ไหนอีกเอ่ย
แอ๊นท์: งานลงเขาที่โคราชค่ะ 28 ธันวา
อีกนิดนึง มีกุ้งเผาร้านไหนแนะนำไหม ที่ไปกินบ่อย ๆ
แอ๊นท์: ปกติหนูมีกินสองร้าน ร้านหนึ่งอยู่แถวคลองโยง มันจะอารมณ์แบบต่างจังหวัดนิดหนึ่ง มีศาลาไม้ไผ่ พวกหนูสองคนก็นั่งแทะกัน (อูปิม: ชื่อร้านเสบียงกุ้งนะคะ ไปหารีวิวกันได้) อีกร้านหนึ่งเป็นร้านเล็ก ๆ อยู่หน้ามหาวิทยาลัยค่ะ (หัวเราะ) เป็นสิ่งเดียวจริง ๆ ค่ะที่ชอบเหมือนกัน ด้วยความที่หนูตรงข้ามกันเลยชอบอะไรไม่เหมือนกันเลย
ฝากอะไรถึงแฟนเพลง Landokmai หน่อย
แอ๊นท์: ก็ฝากติดตามผลงานเรื่อย ๆ ด้วยนะคะ พวกเราก็จะตั้งใจทำเพลงต่อไป เอาจริงแฟนคลับมีค่าสำหรับพวกหนูมาก (หัวเราะ) เจอแต่ละทีเหมือนเติมน้ำมันอะ (อูปิม: ชาร์จแบต ๆ) กว่าจะได้เพลงแต่ละเพลงก็เหนื่อยมาก ตั้งแต่ไปงานแคตก็รู้สึกชีวิตนี้มีความสุขมาก ๆ ขอบคุณทุกคนที่คอยสนับสนุนค่ะ
อูปิม: ขอบคุณ ฟังใจ ด้วยค่ะ
ติดตามน้ำเสียงอันอ่อนโยนของพวกเธอได้ที่เพจ 𝑳𝒂𝒏𝒅𝒐𝒌𝒎𝒂𝒊
