เอม SLUR
- Writer: Patikal Phakguy
- Photographer: Neungburuj Butchaingam
ผมไม่ควรคุยเรื่องเกมกับ ‘เอม Slur’
ที่จริง ผมควรคุยเรื่องผลตอบรับของอัลบั้ม B, การเป็นดีเจเปิดเพลง หรือการเป็นนักรีวิวเพลงใหม่ ๆ ตามหน้านิตยสารและเว็บไซต์ ผลงานที่จับต้องได้และเป็นที่จับตาของผู้คน มากกว่าจะมาคุยเรื่องสัพเพเหระที่หลายคนค่อนขอดว่าบ่อนทำลายเวลา มนุษย์หลายหน่วยเสียผู้เสียคนเพราะสิ่งนี้มาก็เยอะ
เห็ดนอกใจ เดือนนี้จึงอยากขึ้นคำเตือนตัวโต ๆ ว่า “ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่มองเกมเป็นลบ และผู้ที่ไม่อยากคิดลองเล่นเกม”
เพื่อเป็นการรับผิดชอบต่อหน้าที่ และไม่อยากให้ผู้หลักผู้ใหญ่มาหาว่าเราเป็นตัวการทำให้ใครติดเกม ก่อนจะคุยเป็นเรื่องเป็นราว ผมจึงทำแบบสอบถามว่าด้วยพฤติกรรมการเล่นเกมของ ธิติพันธุ์ อนะวัชพงษ์ มือกลองประจำวง Slur ให้ทุกท่านได้ตัดสินว่าชายคนนี้มีลักษณะเข้าข่ายติดเกมหรือไม่
คุณรู้สึกเพลิดเพลินเมื่อได้เล่นเกม พึงพอใจเมื่อได้รับชัยชนะ และต้องการชัยชนะเพิ่มขึ้นอีกจึงจะได้ความพอใจเท่าเดิม
ตรงเพิ่มขึ้นอีก ตอนนี้ไม่เป็นละ
คุณใช้เวลาเล่นเกมนานเกินความตั้งใจ เมื่อบรรลุเป้าหมายแล้วก็ต้องการเล่นในระดับที่สูงขึ้นไปเรื่อย ๆ ต้องการใช้เวลากับการเล่นเกมมากขึ้นเรื่อย ๆ
เป็นนะ แต่เหมือนข้อเมื่อกี้ มันจะมีจุดที่เสียดายเวลาบ่อยกว่าเมื่อก่อนแล้วก็เลิกเล่นไปเอง
คุณรู้สึกหงุดหงิด กระวนกระวาย หรือมีอาการทางกายจากความเครียดเมื่อถูกขัดขวางไม่ให้เล่นเกม
ไม่เคยเป็น หรือถ้าเคยก็คือตอนเด็กมาก ๆ อารมณ์เหมือนพ่อแม่ไม่ให้เล่นของเล่นมากกว่า
คุณดิ้นรนหรือพยายามอย่างมากเพื่อให้ได้เล่นเกม
ไม่ละ สมัยนี้เกมอยู่รอบตัวเรา
คุณต้องการเล่นเกมมากขึ้นในเวลาที่รู้สึกเครียด และเล่นเกมเพื่อหลบเลี่ยงการเผชิญหน้ากับปัญหา
ไม่เคยเลย
คุณหมกมุ่นกับการเล่นเกมอย่างมาก คือหมกมุ่นคิดเกี่ยวกับเกมที่เล่นผ่านมาและคิดวางแผนเพื่อเอาชนะในการเล่นเกมครั้งต่อไป
อันนี้เป็น อยากชนะ วางแผนตลอด แต่เมื่อมาถึงจุดที่มันยากมาก ๆ ๆ ๆ หรือเล็งเห็นแล้วว่าจะเสียเวลามาก ๆ ๆ ๆ ก็จะเฟดออกไปเอง
คุณต้องการเล่นเกมตลอดเวลาจนมีผลกระทบต่อตนเองหลายด้าน เช่น การเรียน สุขภาพ ความสัมพันธ์กับคนในครอบครัว และสังคม เป็นต้น
มากสุดน่าจะแค่ปวดข้อมือเพราะจับเมาส์ กับปวดตาเพราะมองจอ เหมือนพวกออฟฟิศซินโดรมน่ะ
หากมีความพยายามที่จะลดหรือเลิกเล่นเกมก็ไม่สามารถควบคุมตนเองให้หยุดเล่นได้ทั้งที่ทราบดีว่ามีผลกระทบต่อตนเองอย่างมาก
บางทีก็เป็นนะ แต่เพราะงานอื่นยังไม่ถึงเดดไลน์ก็มีแอบ ๆ ผัดวันประกันพรุ่งบ้าง
สมัยนั้นเกมที่เล่นนานๆ น่าจะเป็น Dune II เกมวางแผนการรบ Real-Time Strategy อารมณ์แบบ Star Craft จำได้เลยว่าตอนนั้นต้องเอาแผ่นดิสก์ 3.5 นิ้ว 17 แผ่นไปให้ร้านที่พันธุ์ทิพย์ซิปเกมให้
โอเค ต่อไปนี้จะเข้าเรื่องแล้วนะ
มา ! พร้อมมานานแล้ว
คุณเล่นเกมตั้งแต่เมื่อไร
เราเล่นตั้งแต่เด็กเลย เริ่มติดตั้งแต่ช่วงประถมเลยมั้ง ตอนนั้นคอมพิวเตอร์ยังเป็นจอขาวดำ CPU คือ 386 Pentium เลยน่ะ คือแต่ก่อนเราจะมีลูกพี่ลูกน้องอยู่ที่บ้าน เขามีเกมอะไรในคอมพ์ เราก็เล่นหมด
สมัยนั้นเกมที่เล่นนานๆ น่าจะเป็น Dune II เกมวางแผนการรบ Real-Time Strategy อารมณ์แบบ Star Craft จำได้เลยว่าตอนนั้นต้องเอาแผ่นดิสก์ 3.5 นิ้ว 17 แผ่นไปให้ร้านที่พันธุ์ทิพย์ซิปเกมให้ ลงเกมทีใช้เวลาประมาณสี่ชั่วโมงได้
ไม่เล่นพวกแฟมิคอมเหรอ
เล่น แต่ไม่ติด เพราะมันเซฟไม่ได้ เจอตลับปลอมเข้าไปก็จบเห่แล้ว เซฟไปเถอะหายหมด คือเราก็ไม่ได้อยากซื้อของก๊อปนะ แต่สมัยนั้นไม่รู้จะหาซื้อของแท้ได้ที่ไหน ได้แต่ซื้อตามคลองถม สะพานเหล็กเอา
นอกจาก Dune แล้ว ช่วงนั้นคุณเล่นอะไรอีก
จำไม่ค่อยได้นะ แต่เราจะเล่นเกมแนว first person shooter ด้วย ที่ชอบเลยคือ Doom เล่นตั้งแต่ภาคแรก ติดโคตร สนุกฉิบหาย จากนั้นก็ไปเล่น Quake เกมนี้ดังมาก เป็นเกมแรกที่เรนเดอร์ทุกอย่างเป็นสามมิติ สามารถใช้เมาส์มองขึ้นมองลงได้แบบ Counter Strike
แต่ถ้าจะให้พูดถึงเกมแนวเดียวกับ Dune ก็ต้องเป็น Age of Empires เกมแนววางแผนการรบเหมือนกัน ซึ่งเกมนี้เราจริงจังมาก มีไปแข่งด้วย
ทำไมถึงไปแข่ง
ว่าง เห็นมีแข่งเกมที่เสรีเซ็นเตอร์ (ปัจจุบันคือ พาราไดส์ พาร์ค) ใกล้บ้านก็เลยไป
ผลเป็นไง
ชนะ
แข่งกันกี่คน
แปดคนเองมั้ง คือมันเป็นเกมที่ไม่มีใครเล่นกัน เราเลยเก่งสุด
แล้วพวกเกมที่คนเล่นเยอะ ๆ อย่าง Command & Conquer: Red Alert คุณเล่นเก่งมั้ย
เก่งมาก ตอนมหาลัยใครท้ามา เราสู้หมด
ถ้ามีคนท้าตอนนี้ล่ะ
น่าจะลืมหมดแล้ว อีกอย่างคงไม่ชินแล้วด้วยแหละ เพราะเกมยุคนี้มันใช้คลิกขวาเพื่อเดิน แต่ Command & Conquer: Red Alert มันใช้คลิกซ้าย
ดูเหมือนคุณจะชอบเล่นเกมวางแผน
จริง ๆ มันขึ้นอยู่กับว่าช่วงนั้นเกมไหนดังด้วยแหละ อย่างตอนมหาลัยเราก็เล่น Dot A กับ Counter Strike แต่ก็มีเกมบางแนวที่เราไม่ถนัด พวกแนวแอ็กชั่นหรืออาร์เคดอย่าง Street Fighter นี่เล่นไม่ได้เลย เออ เพราะแบบนี้ เราเลยไม่ติดพวกเกมตู้ ทั้งชีวิตเล่นแล้วติดแค่สามเกม ที่ติดที่สุดเลยคือ House of the Dead เคยเหรียญเดียวน็อก
อ้าว ไหนบอกไม่ชอบ
เด็กสมัยก่อน เวลาไปเรียนพิเศษมันจะมีเวลาว่างประมาณสองสามชั่วโมง แล้วแต่ก่อนเกมตู้มันหาง่าย ข้าวเขิ้วกูไม่กินล่ะ มีเหรียญสิบเท่าไหร่ก็หยอดแม่งไป ซึ่งเราว่ามันเป็นความท้าทายอย่างนึงของเราด้วยแหละ
คุณเล่นเกมออนไลน์มั้ย
เล่นได้แป๊บเดียว ไม่อิน
ทำไม
ไม่ชอบ แค่แข่งในวง LAN แคบ ๆ หรือแข่งกับระบบที่เขาสร้างมา เรายังหนักแล้วเลย ถ้าให้ไปแข่งกับคนอื่น เราคงมีหมดเนื้อหมดตัว
หนักในที่นี้คือ
หายทั้งเวลา ทั้งเงิน คือถ้าเป็นเกมออนไลน์สาย MMORPG (Massive Multiplayer Online Role-Playing Game) เราจะไม่เล่นเลย เรารู้สึกว่าความสนุกของเกมแบบนั้นคือการมีสังคม การค่อย ๆ เห็นตัวละครพัฒนาไป ซึ่งเราว่ามันช้าเว้ย แต่เราก็เข้าใจนะว่ามันต้องช้าเพราะคนจะได้ติดกันทั้งเซอร์เวอร์ ปัญหามันอยู่ที่เรานี่แหละ ไม่อยากช้า เราเลยเล่นแต่เกม RPG (Role-Playing Game) ที่เนื้อเรื่องดี ๆ เกมที่ตั้งใจสร้างมาให้เล่นคนเดียว เล่นไปเรื่อย ๆ อินมาก ชอบเล่นสุด ๆ
ไม่สนเกมที่เล่นกับเพื่อนเหรอ
ส่วนตัวชอบเล่นคนเดียวมากกว่า แต่ช่วงมอปลายหรือมหาลัย ถ้าติดเกมแล้วเล่นคนเดียวก็จะดูไร้สังคมไปหน่อย ก็ต้องเล่นเกมที่เล่นกับเพื่อนได้ด้วย เพื่อนชวนไปเล่นก็ไป
เล่นเกมในมือถือบ้างหรือเปล่า
เล่น
ติดมั้ย
ติดในระดับที่ถ้าเกมไหนใช้เงินได้ก็ใช้
แต่ตอนเกมออนไลน์คุณบอกว่าไม่ชอบไม่ใช่เหรอ
ตอนโตมันทำงานหาเงินได้แล้วไง คือเราชอบคิดว่าถ้าต้องเสียเวลาหนึ่งวันเล่นให้ตัวเราในเกมมันเก่ง ทำไมเราไม่ซื้อไปเลยวะ ไหน ๆ ก็ทำงานมีเงินแล้ว ไม่ต้องเสียเวลาเล่นหรอก ซื้อแม่งเลยดีกว่า ถือว่าซื้อเวลา
ไม่กลัวคนหาว่าไม่เจ๋งจริงเหรอ
ถ้าเกมสร้างมาดีจริง ๆ มันจะไม่เจอคนบ่นแบบนั้น เพราะจะมีจุดบาลานซ์ คือถ้าเล่นไปแป๊บนึง เราจะรู้แล้วว่าเกมนี้แม่งสร้างมาดูดเงิน เราก็เลิกเล่นเลย
แต่ก็มีเกมที่ยอมเสียเงินให้
มี ๆ ๆ ๆ ช่วงนึงติด Brave Frontier ก็ยอมจ่ายไปหลายพัน
มีลิมิตเรื่องการใช้เงินในเกมมั้ย
มีนะ คือถ้าซื้อเพื่อเอาชนะจะไม่ซื้อ เราซื้อเอาเวลาเท่านั้น
เคยเสียเงินเยอะสุดเท่าไร
ถ้าให้เทียบเป็นอัตราเงินเฟ้อ เราน่าจะเสียให้กับเกมการ์ดที่ชื่อ Magic: The Gathering เยอะสุด เปิดซองรัว ๆ
เล่นตอนช่วงไหน
มอสาม ได้มั้ง
ตั้งแต่เกิดมา เรามีเครื่องเกมแค่เครื่องเดียวคือ แฟมิคอม แล้วก็ไม่มีอีกเลย ไม่กล้าซื้อ กลัวเล่นไม่เลิก
กี่บาท
หลายพันบาท เท่า ๆ กับ Brave Frontier นี่แหละ แต่สมัยนั้นหลายพันบาทคือโหดแล้วนะ ตอนนั้นก๋วยเตี๋ยวชามละสิบบาทเอง กว่าจะเก็บเงินได้ เราต้องอดกินข้าวไปหลายมื้อเลย
ดูเหมือนคุณจะเล่นเกมทุกแพลตฟอร์ม แต่ไม่เห็นพูดถึงเกมคอนโซล
ตั้งแต่เกิดมา เรามีเครื่องเกมแค่เครื่องเดียวคือ แฟมิคอม แล้วก็ไม่มีอีกเลย ไม่กล้าซื้อ กลัวเล่นไม่เลิก อีกอย่างคือคนชอบบอกว่าจอทีวีทำให้สายตาเสีย เราเลยมีความเชื่อว่าจอคอมพ์ไม่ทำร้ายสายตา เลยเล่นแต่ในคอมพ์ ที่สำคัญ เราชินกับการใช้คีย์บอร์ดกับเมาส์แล้ว ไปจับจอยสติ๊กนี่ไม่ถนัดเลยนะ ไม่ว่าเกมอะไรต้องใช้เมาส์กับคีย์บอร์ดอยู่ดี
ช่วงไหนเล่นเกมหนักสุด
ก็หนักไปเรื่อยอะนะ แต่เราว่ามอต้นกับมอปลายน่าจะหนักหน่อย ตอนมอต้นเวลาว่างเยอะก็เล่นทั้งวัน ไม่ต้องคิดไรเลย
ทุกวันนี้ยังเล่นเกมอยู่มั้ย
เล่นครับ เล่นอยู่แล้ว แต่มันก็ลดทอนไปตามวัยนะ พอโตมาเวลาก็น้อยลงเรื่อย ๆ ไม่เหมือนตอนเด็กที่เราสามารถน็อก Final Fantasy ให้จบภายในสามวันได้ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เล่นเกมยาว ๆ เท่าไร ล่าสุดเพิ่งซื้อ Civilization V มาเล่นก็สนุกดี
ตอนนี้คุณทำอะไรอยู่บ้าง
เล่นดนตรี เขียนรีวิวเพลง เปิดคลินิกความสวยความงามชื่อ PRIVILEGE Clinic กับแฟน แล้วก็กำลังจะทำลำโพงขาย เป็นลำโพงบลูทูธ
งานเยอะขนาดนี้มีเวลาเล่นด้วยเหรอ
ก็เพลา ๆ ลงบ้างแล้วนะ แต่เวลาต้องรออะไรสักอย่าง เราก็หยิบมือถือมาหาเกมเล่นอยู่ดี
มีช่วงไหนไม่แตะเกมเลยมั้ย
ตั้งแต่เกิดมา ไม่มีเลยว่ะ
เคยเล่นจนเสียการเรียนหรือเปล่า
ไม่ว่ะ เพราะนอกจากเล่นเกม เราก็เรียน ช่วงไหนจะสอบ เราก็ถอดปลั๊กคอมพ์ไปฝากพ่อไว้เลย พอสอบเสร็จนี่กดสุด อย่ามาเคาะประตูนะ ไม่สน
ถามจริง เคยโดนด่าบ้างมั้ย
โดนดิ ยังไงก็ต้องโดนตามประสาเด็กติดเกม ต่อให้ทุกคนจะมาพูดว่าเกมมีข้อดีมากน้อยแค่ไหน สุดท้ายเกมก็เป็นกิจกรรมที่ดูเป็นผลเสียอยู่ดี พ่อแม่จะว่าบ้างก็ไม่แปลกหรอก
เอาง่าย ๆ ถ้าอยากรู้ว่าพ่อแม่รู้สึกยังไงที่เราติดเกม ก็ให้ดูความรู้สึกของเราตอนเห็นพ่อแม่เล่นไลน์ทั้งวัน เราว่าแบบเดียวกันแหละ
ทำไมยังเล่นเกมมาถึงทุกวันนี้
ตอนแรกเราคิดว่าการเล่นเกมมันคือการฆ่าเวลา แต่ไปๆ มาๆ เราว่าเกมมันคือตัวแทนของการตั้งเป้าหมายแล้วทำให้สำเร็จของคนคนนึง เกมอาจจะเป็นฟอร์มที่ตอบสนองพฤติกรรมนี้ของมนุษย์ได้เรียบง่ายและตรงไปตรงมาที่สุด
ซึ่งมันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย ข้อดีก็คือ มันทำให้เราได้ใช้ความพยายามเพื่อบรรลุอะไรสักอย่าง ส่วนข้อเสียมันก็เหมือนกันข้อดีนั่นแหละ คือ เมื่อเราได้ใช้ความพยายามเพื่อบรรลุอะไรสักอย่าง แต่ดันไปเจอเป้าหมายที่ไม่ได้ยากมาก หรือเจอเป้าหมายที่ล่อให้ติด ระหว่างทางก็เพลินดี บางทีเราก็เลยจะเสพติดความความง่ายเหล่านั้นจนไม่ได้ออกไปเจอบททดสอบในโลกจริง ๆ ได้เหมือนกันแต่ข้อเสียที่ว่านี้ มันเริ่มจางลงไปทุกที เพราะทุกวันนี้การเล่นเกมมันเล่นเป็นอาชีพกันได้แล้วเนี่ยสิ
เกมในดวงใจของเอม Slur
“มีหลายเกมมาก หนึ่งในนั้นคือ Diablo I กับ Diablo II เราว่าเป็นเกมแอ็กชั่นแอดเวนเจอร์ที่มันดี
ถ้าเป็นเกมแนว RPG เราจะชอบ Lands of Lore เป็นเกมแนวอัศวินสู้กับศัตรู เรามีหน้าที่ต้องไปฆ่าแม่มด อ้อ Final Fantasy เราก็ชอบนะ เล่นตอนเป็น emulator ในคอมพ์ ภาค 7 นี่อินกับสตอรี่มาก มีอารมณ์ร่วมถึงขั้นร้องไห้ได้เลย
เกมอื่น ๆ ก็มี Quake, Bishi Bashi เป็นเกมโง่ ๆ ที่เล่นได้สี่คน มีมินิเกมให้เราเลือกเล่น เช่น แข่งกันกดปุ่มรัว ๆ แข่งกันกดปุ่มซ้ายขวา แต่โคตรตลก สนุกมาก, Salamander เป็นเกมขับยานยิง ๆ เหมือน Gradius เราสามารถเล่นจบโดยไม่ต้องใช้สูตร 30 ตัวได้”
