19 สิงหาคม 2560

ตั้งแต่ประกาศว่าจะมีคอนเสิร์ตเปิดอัลบั้มของวง เยนา เราก็ได้ยินหลาย ๆ คนพูดกันว่าสนใจ และอยากไปดูคอนเสิร์ตนี้มาก จนเมื่อเปิดขายบัตรจริง ทั้งที่ยังแทบจะไม่ได้โปรโมตเรียกแขกกันเท่าไหร่ บัตรจำนวน 200 ใบ ก็ sold out ไปอย่างรวดเร็วจนหลายคนบ่นเสียดายที่พลาดไม่ได้ไปร่วมเป็นส่วนหนึ่งของงานนี้ ซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่เราได้มีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งของผู้ฟังผู้ชมในงานคอนเสิร์ตที่อบอุ่นมาก ๆ งานหนึ่งเท่าที่เคยสัมผัสมา

งานนี้ได้เลือกสถานที่จัดเป็น Brownstone ตั้งอยู่ในซ.สุขุมวิท 77 (ปากซอยอ่อนนุช 25) ด้วยความที่ต้องข้ามฟากจากอีกฝั่งของกรุงเทพมหานครและฝนตกหนักได้ถูกที่ถูกเวลา แถมพี่แท๊กซี่ทั้งหลายพร้อมใจกันไม่รับด้วยเหตุผลต่าง ๆ นานา กว่าจะถึงงานก็ปาเข้าไป 20.30 แล้ว

นี่ก็ถือเป็นครั้งแรกที่ได้มา Brownstone ที่นี่เป็นพื้นที่โปร่ง อากาศถ่ายเท บรรยากาศของงานจึงดูสบาย ๆ เป็นกันเองเหมือนมาบ้านเพื่อนมากกว่าคอนเสิร์ต โดยเฉพาะเมื่อ เย กุล โฟน เดินมาทักทาย ต้อนรับ และพูดคุยกับเราอย่างเป็นกันเอง (ขอบคุณโฟนสำหรับเบียร์ด้วยครับ) แถมยังโดนแซวว่า ทำไมมาสาย? ซึ่งได้แต่ก้มหน้ายอมรับผิด เพราะเราได้พลาดวงเปิดอย่าง Hope the Flowers ที่เล่นเสร็จไปแล้วเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ยังเข้างานมาทันเพลง ย้ำ เพลงสุดท้ายของ Chiva พอดี ผู้ชมยังไม่แน่นและสามารถมีพื้นที่โยกเล็ก ๆ ตามจังหวะเพลง พอให้สนุกสนาน ด้านหลังเวทีมีตัวอักษร เยนา โดดเด่น และตกแต่งด้วยไฟที่ถูกติดตั้งอย่างเรียบง่าย และรู้สึกสบายตา ช่วยสร้างบรรยากาศให้รู้สึกว่าค่ำคืนนี้น่าจะมีอะไรดี ๆ รออยู่อีกแน่นอน

ใช้เวลาไม่นาน ASSS ก็ขึ้นเวที เสียงกีตาร์โปร่งและไวโอลิน ค่อย ๆ บรรเลง พร้อมจังหวะกลองที่พาให้โยกเบา ๆ เริ่มต้นที่เพลงช้าอย่างเพลง เหงา ที่เนื้อเพลงแต่ละท่อนเหงาสมชื่อจนชวนให้ยืนซึมไปเลย ก่อนที่จะขยับจังหวะขึ้นเล็กน้อยในเพลง โลภ  ที่พูดถึงความต้องการอันไม่รู้จบของผู้คน จังหวะที่ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นทำให้เพลงใหม่ที่เล่นเพียงไม่กี่ครั้งอย่าง แสงอาทิตย์ส่อง ที่แม้จะไม่เคยฟังก็ยังสามารถโยกตามกันได้แทบทุกคน เช่นเดียวกับเพลง เฮฮา, ปลาเอย ด้วยความที่ดนตรีมีกลิ่นอายแบบโฟล์ก และคันทรี ทำให้ตอนนี้ทุกคนโยกพร้อมกันหมด แล้วทางวงก็เบรกอารมณ์สนุกเล็กน้อยด้วยการเล่าเรื่องที่ผู้ชายมักเป็นฝ่ายผิดในการทะเลาะกับผู้หญิงเสมอไม่ว่าจะเรื่องไหน ที่เรียกเสียงหัวเราะจะผู้ชมได้ก่อนที่จะเล่นเพลง หมาตัวน้อย เพลงสำหรับง้อผู้หญิงน่ารัก ๆ และปิดท้ายโชว์กับเพลง ชิว ที่ชวนให้เก็บกระเป๋าออกเดินทาง พาผู้ชมโยกตามกันจนจบโชว์ เป็นอีกหนึ่งวงที่น่าติดตามมาก ๆ

แม้จะมีวงเปิดมาแล้ว 3 วง ยังคงเหลืออีกหนึ่งที่จะขึ้นเล่นก่อนที่เราจะได้พบกับ เยนา ซึ่งเป็นพระเอกของวันนี้ ซึ่งคิดว่าบรรยากาศน่าจะสบายๆ และนำเข้าสู่โชว์สุดท้ายอย่างเป็นลำดับ แต่ คิดผิด! เสียงโหวกเหวกโวยวาย ดังลั่นมาตั้งแต่ข้างนอก จนเข้ามาในห้อง เสียงตะโกนต้อนรับวง Radical Rat ที่ไม่พูดพร่ำทำเพลงเล่นขึ้นมาอย่างเดือด ต้องบอกเลยว่าเดือดมาก ทำลายภาพงานสบาย ๆ ในหัวที่สร้างมาทั้งหมดได้ภายใน 5 วินาที แต่เพราะแบบนี้แหละ ถึงกระชากให้ความสบาย และความผ่อนคลายออกจากตัวไป จนรู้สึกกระฉับกระเฉง ตื่นตัวมาโฟกัสกับดนตรีแบบตั้งใจมากขึ้น สารภาพว่าไม่รู้จักวงนี้มาก่อน แต่เพลงแต่ละเพลงนี้ ปลุกสัญชาติญานดิบกันออกมาได้ง่ายๆ เลย อย่างเพลง  I Don’t Care, Beloved Regime, How Free is Your Freedom, Fuck the Fascist ที่เรียกได้ว่าใส่กันไม่ยั้ง ไม่มีเว้นพักให้หายใจ ซึ่งตัวเพลงว่าเดือดแล้ว ที่เดือดกว่าคือผู้ชมที่น่าจะเป็นเพื่อน ๆ กัน คอยช่วยตะโกน ช่วยโยกกันหน้าเวที จนทำให้บรรยากาศความสนุกส่งมาถึงคนอื่น ๆ ด้วย อยากแนะนำให้หาโอกาสชมกันสักครั้งเลย (อยากให้เอาเพลงมาลงที่ฟังใจนะ)

แล้วก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย ตอนนี้คนทั้งหมดน่าจะมารวมกันอยู่ในพื้นที่แสดงแล้ว จากครั้งล่าสุดที่ได้เห็นวง เยนา ยืนเล่นบนเวทีขนาดใหญ่ในงาน CROSSPLAY A SIDE เมื่อช่วงปลายเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา ภาพของวงที่ยืนอยู่อย่างเหงา ๆ บนเวทีใหญ่ ถูกแทนที่ด้วยภาพของคนจำนวน 200 กว่าคนที่มารอฟังและสนับสนุนเยนาในวันนี้ ระหว่างที่กำลังรอทางวงพร้อม ความเป็นกันเองของคอนเสิร์ตนี้ยังคงมีให้เห็นต่อเนื่อง เมื่อผู้จัดการวงของเยนาเอง ขึ้นมาแจกโปสเตอร์ของงานบนเวที โดยมีคำถามให้ผู้ชมให้ร่วมสนุกกันอย่างเช่น ชื่อวงก่อนที่จะมาเป็นเยนาชื่ออะไร เยนาเล่นคอนเสิร์ตครั้งแรกที่ไหน เมื่อไหร่ คำว่าเยนามาจากอะไร ที่ได้รับทั้งคำตอบจริง คำตอบเล่น และโดนแซวจากเพื่อน ๆ ที่รู้จักกัน จนแจกกันไม่ถูก ช่วยให้บรรยากาศของคอนเสิร์ตในตอนนี้รู้สึกกันเองมาก ๆ เหมือนเวลาจัดงานดนตรีในมหาวิทยาลัย แล้วมีเพื่อน พี่ น้อง เป็นทั้งคนเล่น  คนดู ทำให้เราแอบยิ้ม และรู้สึกดีใจตามไปด้วย

ก้มลงช่วยมด ถูกเล่นเป็นเพลงแรกของโชว์ เพลงนี้เป็นเพลงใหม่ที่ไม่ได้ถูกบรรจุอยู่ในอัลบั้มชุดที่เปิดขายวันนี้ แต่เท่าที่ดูเห็นว่าหลาย ๆ คนร้องตามได้แล้ว ว่ากันด้วยเรื่องการทำอะไรดี ๆ สักอย่าง ว่าเราทั้งหลายนั้นทำตามใจ หรือ ตามกัน ตั้งแต่เรื่องเล็ก ๆ อย่างการก้มลงช่วยมดในน้ำ จนเรื่องชีวิต เรื่องความรัก และต่อมาในเพลง พิราบ ที่เร่งจังหวะขึ้นมาหน่อย เป็นเพลงที่พี่กุลบอกว่าเขียนให้นกพิราบ ซึ่งทั้งเพลงก็บอกเล่าผ่านมุมมองชีวิตนกพิราบในเมืองหลวงที่มีอยู่มากมาย ที่ต่างใช้ชีวิตเสี่ยงตาโดยไม่มี พ.ร.บ. คุ้มครองอย่างสัตว์ป่าพันธุ์อื่น ๆ

ผ่านไปสองเพลง เสียงเพลงดังสลับกับเสียงเชียร์ และเสียงตะโกนเรียกพี่โฟน ที่มีมาตลอดไม่ขาด จนเมื่อเสียงฮาร์โมนิก้าถูกเป่าขึ้นอินโทรเพลง โถขี้ ที่ทุกคนคุ้นเคย เสียงเฮก็ดังขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียง พร้อมกับเสียงร้องของคนดูทุกคน ที่พร้อมใจกันประสานเสียงร่วมไปกับ เยนา แม้จะดังจนเกือบกลบเสียงดนตรี แต่บรรยากาศที่เห็นตรงหน้าก็ชวนให้ร้องตามกับเขาไปด้วย เช่นเดียวกับเพลง ตำรวจ ซึ้งเป็นเพลงที่ชอบมาก ๆ อยู่แล้ว และเพลง กรุงเทพ ที่พอได้ฟังในบรรยากาศแบบนี้ ยิ่งชวนให้คิดตามเนื้อร้องต่างๆ เหมือนกับได้นั่งฟังประสบการณ์ชีวิต ที่ถูกเรียบเรียง บอกเล่า ส่งผ่านมาให้ได้ฟังในรูปแบบของบทเพลงจากนั้นเพลงใหม่อีกเพลงถูกบรรเลงขึ้นมา Circus Song น่าเสียดายที่ได้ฟังแค่ช่วงหลังของเพลง เพราะเดินออกไปข้างนอกแปปเดียว เลยพลาดไปเล็กน้อย ต้องรอครั้งหน้าที่จะมีโอกาสได้ฟังเต็ม ๆ เพลงอีกครั้ง

ตอนนี้น่าจะเป็นช่วงกลางโชว์แล้ว นอกจากเพลงใหม่ที่ถูกแทรกเข้ามาในโชว์ เยนาเลือกใช้เพลงลิสต์เดิมที่เล่นมาทุกๆ รอบ ถ้าเป็นแฟนเพลงขาประจำคงเดาเพลงได้ไม่ยาก เพลง แกงไตปลา ถูกเล่นขึ้นมา เกี่ยวกับชีวิตผู้ที่ต้องสูญเสียบางสิ่งบางอย่างเพื่อแลกกับการยอมรับ และการสรรเสริญยกย่อง ท่อนที่กล่าวถึง พ่อ และ แม่ในตอนท้ายทำให้อารมณ์ดำดิ่งลึกเหลือเกิน ต่อด้วยเพลงที่เป็นราวของหญิงสาวคนหนึ่ง ที่เดินทางเข้ากรุงเทพ และ เจอความเปลี่ยนแปลงมากมายในชีวิต ไฮ เฮลโล เพลงนี้ผสมผสานภาษาไทย ภาษาอังกฤษ และ ภาษาอีสาน เข้ามาไว้ร่วมกันได้อย่างไม่เคอะเขิน ช่วยให้เรื่องราวที่เล่าผ่านออกมานั้นเห็นภาพได้ชัดเจนมากขึ้นไปอีก เพลงต่อไปยังคงเป็นเรื่องของหญิงสาวอีกคน ที่เล่าผ่านเพลง คนรับใช้ ที่เข้ามารับใช้ครอบครัวหนึ่งในกรุงเทพ ฯ เพลงชุดนี้ของเยนาช่วยสร้างให้เห็นภาพพื้นที่ที่แตกต่างกันออกไปได้ดีเลยทีเดียว ที่แม้จะไม่มีประสบการณ์โดยตรงแต่กลับสัมผัส และรู้สึกร่วมได้เป็นอย่างดี

น่าจะเข้าสู่ช่วงท้ายของโชว์เพลง กตัญญู เรื่องราวของช้างที่ต้องมาทำงานรับใช้คน ทั้งที่คิดถึงผืนหญ้า แต่ต้องเดินบนพื้นคอนกรีตที่ร้อนอยู่ในเมือง และเพลงสุดท้าย ชายเหวี่ยงแห เล่าถึงชายคนหนึ่งผู้เหวี่ยงแหในคลองระบายน้ำเสียอยู่ทุกวันผู้คนที่มองเห็นไม่มีใครเข้าใจว่าเขาทำเผื่ออะไรแต่สิ่งที่เขาทำคงมีความหมายกับชีวิตของเขาเอง

โชว์จบลงด้วยเพลงที่คุ้นเคย ในบรรยากาศที่แตกต่างออกไป และด้วยบรรยากาศแบบเพื่อน พี่ น้อง นี่แหล่ะ ทางวงจึงชวน พี่ย้ง แห่งวง สนิมหยก ที่มาไกลจาก จ.เชียงใหม่ ขึ้นมาร่วมร้องเพลงส่งท้ายในค่ำคืนนี้ ด้วยเพลง โถขี้ ที่พี่ย้งเองขับร้องไปร่วมกับผู้ชมทุกคนอีกครั้งหนึ่ง แต่อย่างที่บอกไป บรรยากาศกันเองมากเสียจนเมื่อเพลงจบ แฟนเพลงยังร้องขอให้เล่นต่อกันอีก จนท้ายที่สุด ก้มลงช่วยมด ถูกขอขึ้นมา และทางวงก็ยินดีที่จะเล่นอีกครั้งหนึ่ง เพื่อเป็นเพลงปิดท้ายของโชว์จริง ๆ ในวันนี้

สำหรับงานในครั้งนี้แม้จะมีติดขัดบ้างเล็กน้อย อาจเพราะด้วยข้อจำกัดบางประการ แต่บรรยากาศที่ได้รับกลับมานั้นมันช่วยส่งเสริมให้บทเพลงของ เยนา มีความหมาย ซื่อตรง และจริงใจมากขึ้นไปอีก ช่วยทำให้ทุก ๆ เรื่องเล่า ทุก ๆ บทเพลง ถูกจดจำในรูปแบบที่พิเศษกว่าครั้งอื่น ๆ และคิดว่าหากมีโอกาสเราเองก็อยากไปรับฟังเรื่องเล่าของวงดนตรีวงนี้อีกเรื่อย ๆ เลย

แต่หากรอไม่ไหว CD ยังพอมีเหลืออยู่ให้เป็นเจ้าของกันได้ (CD สวยมากก) โดยสามารถติดต่อสอบถามไปที่ facebook.com/yenastore ได้เลย

• Twitter
• Line