20 กรกฎาคม 2560

เราขอจัดให้สี่วงดนตรีที่มาในงานวันนี้เป็นการรวมตัวความสุดในแต่ละสาย มีทั้งความดุดันและป่าเถื่อนพอสมควร ทุกวงที่เราเห็นในนี้อาจจะไม่ไดัมีโอกาสได้ดูบ่อย ๆ (หรืออาจจะเป็นเราเองที่ไม่มีโอกาสดู ฮือ) เราเคยเห็นชื่อสามวงนี้มาก่อน ทั้งหมดขึ้นชื่อเรื่องการแสดงสดที่เหมือนรีดเค้นวิญญาณ ทั้งศิลปินและคนฟังมารวมกันในสถานที่เดียว บวกอีกหนึ่งวงลับแลหน้าใหม่ไฟแรงที่เราไม่เคยดูเขาเล่นสดที่ไหนมาก่อน คาดหวังว่าพอดูแล้วจะต้องอุทานว่า สเตรทเอ้าต์ตาเพลย์ยาร์ด! เครซีมาต้าฟาก้าเนมไอซ์คิวบ์! #ผิด

สิ่งหนึ่งที่ต้องรีบมาคอนเสิร์ตนี้คือ เนี่ย จะมาดูครูเพลงนี่แหละ เล่นเป็นวงเปิดเวที หลังจากที่ได้ฟังใน ฟังใจ แล้วก็ไม่เคยคิดออกเลยว่าพอได้เล่นสด ๆ แล้วจะเป็นยังไง เข้ามาปั๊บก็รู้สึกถึงบรรยากาศของความขลังเลย มีพวงมาลัยแขวนไว้ตรงไมโครโฟนพร้อมกับดอกบัวกำนึงวางตรงคีย์บอร์ด พอได้ฟังปุ๊บก็ตกใจ เฮ้ย นี่มันเพลงมี groove มาก แต่มือกลองโซโล่อย่างเดือดดาล แล้วนักร้องเหมือนมีเนื้อเพลงในใจแต่สื่อสารออกไปให้เทวดาได้ยิน ไม่ต้องรู้เรื่องกันอีกต่อไป โอว นี่คืออะไร การเล่นนี่เรียกได้ว่าบ้าคลั่งเกินจินตนาการ เหมือนกำลังขี่คราเค่นในบ่อน้ำแฟนต้าสีส้ม ถัดมาเป็นเพลงที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย แต่ระหว่างที่เล่นกันเป็นเพลงมึน ๆ ตามสไตล์ อยู่ ๆ ช่วงสองพี่เปลี่ยนกลายเป็นฮาร์ดคอร์เฉย นักร้องกลายเป็นพี่ว้ากไปแล้ว โอวนี่หรืออัครศิลปินโนเวฟ จากนั้นครูเพลงเริ่มร้องแล้วครับ เนื้อเพลงภาษาอังกฤษสไตล์ลิ้นเปลี้ย หนึ่งเพลงพี่ได้ครบเลย จากแจ๊สก็ลากไปเร็กเก้ได้

หลังจากนั้นก็เจอเพลงที่เรารู้จักเสียที กับซิงเกิ้ล แหม่เฮ้ย ตอนนี้บรรยากาศในเพลย์ยาร์ดนี่กลายเป็นบาร์แจ๊สแล้วหรือเปล่า คือหลายคนสามารถขึ้นไปแจมกับวงครูเพลงได้ตลอด ตามแต่ที่ครูเพลงจะกรุณาเรียก เช่นมีการเปลี่ยนตัวมือกลองเกิดขึ้น แล้วมือกลองคนใหม่นี้ก็กระหน่ำกันแรงเหมือนดูหนัง Whiplash แบบที่เกลียดอาจารย์กันมา แล้วมาเล่นเหมือนจะจบแต่ไม่จบสักที ทุกเครื่องดนตรีจะไม่มีใครหยุดหรือห้ามปรามกันเลย กว่าจะจบได้นี่ลุ้นกันแล้ว ลุ้นกันอีก ปิดท้ายด้วยซิ้งเกิ้ลสร้างชื่อ ถำไร่ เขาไปกันสุดมากครับ ด้วยความเร็วของท่อน ทำไร่ ทำนา ทำสวน ประดุจแบร์รี่ อัลเลนวิ่งสามซีซั่นติด ก่อนจะมีการข้ามไปคัฟเวอร์ ก่อนฤดูฝน ของ The Toys ในท่อนแร็พว่า “เพียงแค่ …. ทำไร่ทำนาๆๆๆๆๆๆๆๆ” จบ แล้วก็เปลี่ยนไปเป็นจังหวะดิสโก้เฉย หลังจากนั้นพวกเขาก็เร่งความเร็วกันไปเรื่อย เหมือนจะไปแข่งแนสคาร์ ก่อนจะจบด้วยคำพูดครูเพลงตามจังหวะ “ขอบคุณ ที่มา วันนี้ ครับ” เฮ เรียกได้ว่าแปลกใจกับทุกองค์ประกอบที่พี่เล่นจริง ๆ ยอมแล้วครับ

หลังจากที่เซ็ตเครื่องเสียง เครื่องดนตรีเสร็จ ก็มีเสียงเรียกคนดูที่ออกไปทำธุระข้างนอกร้าน “ชาร์คบอยกำลังจะเล่นแล้วนะครับ” ไม่นานนัก Shark Boy Alive ก็ทำการแสดงเพลงแรก พร้อมกับท่อนสุดเดือด “ถ้าคิดว่าเจ๋งสัส ไหนมาดูหน่อยเด๊ะ ๆ” บีทสุดมันเรียกเหงื่อจากคนดูได้พอสมควร ก่อนจะพบว่านี่คือเพลง เก่งสัส ที่ยังไม่ได้ปล่อย เราชอบน้ำเสียงที่แหลมแล้วตวัดขึ้นสูงของทั้งสองคน เรียกความยียวนและความอยากดิ้นได้เป็นอย่างดี ถัดมาก็เป็นเพลงสไตล์เร็กเก้โยกกันหนึบๆ อย่าง Surprise สลับกับเพลงเดือด ๆ ถึงแม้สมาชิกวงจะมีกันแค่สองคนแต่พลังงานความพลุ่งพล่านของพวกเขาไม่หมดกันง่าย ๆ ส่งมาถึงคนดูที่เริ่มเต้นเริ่มดิ้นกันบ้างแล้ว ตามด้วยซิงเกิ้ลที่ทำให้เรารู้จักวงนี้อย่าง ป้าบเข้าให้, ตื่น ที่พลังอาจจะตกไปนิดนึง แต่พอเจอเพลงใหม่ ที่พวกเขาบอกว่าเพิ่งทำเสร็จเมื่อสองวันที่แล้วเท่านั้นแหละ โอ้โห นี่มันยิ่งกว่าแร็ปเปอร์กันอีก วันนี้ดูชาร์คบอยจัดเต็ม เพลย์ลิสท์อัดแน่นสุด ๆ ด้วย Get Up, Sweet ที่เรายังไม่เคยฟัง ปิดท้ายด้วยการเล่นแบบฟูลแบนด์ มีการแจมของมือกลองจาก The Public Mansion กีตาร์และเบสจาก Lord Liar Boots เกิดขึ้น ปิดโชว์อย่างสมบูรณ์และเรียกเหงื่อหลาย ๆ คนในงานได้เป็นอย่างดี

ตอนนี้บรรยากาศเริ่มอบอ้าวขึ้นเรื่อย ๆ จากความร้อนในตัวที่เพิ่มสูงขึ้น มาอีกทีก็เจอคอสตูมแบบสุดคุมธีมความสไตลิช และพอเพลงสไตล์ techno rave จาก S.O.L.E เริ่มต้นก็เรียกอุณหภูมิในเพลย์ยาร์ดให้สูงขึ้นไปอีก S.O.L.E เป็นซาวด์ที่ฟังแล้วจะนึกถึง The Prodigy ในแง่ของความรุนแรง บ้าคลั่ง กดดัน และหลอนประสาท มาถึงพี่ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง จัดชุดใหญ่อย่าง Psycho Killer, Far From Home แถมยังมีเพลงที่ไม่เคยปล่อยที่ไหนมาก่อนอีกถึง 3 เพลง ถึงในตอนนั้นร้านก็กลายเป็นผับเทคโนไปแล้ว แต่ทางวงก็ยังมีความกวนตีนกันอยู่บ้าง ระหว่างเล่นไปก็มีการรีเควสต์การครางชื่อคนไปด้วย เปลี่ยนเพลงเป็นเคาะบีทจังหวะสามช่าไปด้วย วัฒนธรรมการครางชื่อได้ดำเนินกันมาถึงจุดนี้แล้วครับ แถมด้วยการแจกแผ่นซีดี เป็นการแจกแบบโยนกันหน้าเวทีส่งตรงถึงคนดู บอกเลยว่าอยากได้มากกกกก ถ้าหัวแตกเพราะได้แผ่นนี่ก็น่าจะมีความสุขนะ ตามมาด้วยเพลง Like A Magic ที่บีทมันฮิปฮอปเอามาก ๆ ชอบสุด ปิดท้ายด้วยความคลั่งด้วยซิงเกิ้ล If You Want To Run, Run Faster ที่เพิ่งปล่อยออกมาไม่นาน แต่ทุกคนตะโกนกันทั้งร้านพร้อมกับบีทที่บีบคั้นอารมณ์ไปเรื่อย ๆ อะเอาสิ มันขนาดไหนคิดดู

ปิดท้ายด้วยวงที่หลายคนน่าจะพร้อมใจกันมาดูความรุนแรงหน้าใหม่อย่าง Bomb At Track ตอนแรกที่เราอยู่ข้างนอก เราได้ยิน Bulls On Parade เสมือนการเล่นบูชาวงครูอย่าง Rage Against The Machine อยู่ข้างนอก พอตอนที่เราเดินเข้าไปในงานอีกที ก็เริ่มร้อนแล้ว แอร์ที่มีอยู่สี่ห้าตัวก็เอาไม่อยู่แล้ว ตามด้วย สันติภาพ และคัฟเวอร์ Limp Bizkit อย่าง My Generation ที่ทุกคนพากัน headbanging ขึ้นสุดลงสุดแล้ว และตามประเพณีทุกคนก็แยกตัวออกกันเป็นสองฝั่ง และกระแทกกันอย่างเอาเป็นเอาตายยิ่งกว่าช้างศึกกันอีกทีนี้ จากนั้นก็เล่นเพลงของวงตัวเองที่ดุเดือดไม่แพ้วงรุ่นพี่ที่เล่นกันมา อย่าง อำนาจเจริญ เดนมนุษย์ และ ฆาตกรคีย์บอร์ด ที่ทุกคนในงานร้องกันได้เต็มเพลง เต็มเสียง และเสียงจะดังตอนท่อนฮุคเป็นพิเศษ ทุกคนโยกกันไปทั้งตัวไม่สนว่าพรุ่งนี้จะตื่นแล้วปวดหลังปวดคอกันแต่อย่างใด ในตอนแรกเราก็ยืนโยกอยู่เป็นโซนของตัวเอง พอวงเริ่มคัฟเวอร์ Take A Look Around ของ Limp Bizkit อีกรอบ เราก็เริ่มทนไม่ไหวละ ต้องขอลงไปแจมกระโดดกระแทกท่ามกลางหมู่ชนกันเอาให้หนัก แต่เพลงเดียวก็รู้สึกว่านี่ไม่ใช่ร่างกายของเราแล้ว ควรกลับไปนั่งพักเหมือนเดิม ปิดท้ายกันด้วยโจรในเครื่องแบบ ซึ่งทุกคนพร้อมจะมอชตลอดเวลา ตอนนี้อย่าเรียกว่าเอาเหงื่อเลย เรียกว่าเอาเลือดเอาเนื้อกันดีกว่า ทั้งวงและคนดูไม่มีใครยอมใคร ไม่รู้ว่าไปขุดพลังเอามาจากส่วนไหน เหมือนจะจบจะได้กลับบ้านแล้วแต่ยังไม่จบ มีการอังกอร์กันเกิดขึ้นจนสุดท้ายเกิดการเล่น อำนาจเจริญ ปลุกชีพความร้อนแรงกันอีกครั้ง แต่เรานี่ม่ายหวายแล้วจ้า สรุปได้คำเดียวว่าเหนื่อย สรุปสองคำว่าเหนื่อยมาก

คิดว่าหลังจากงานนี้น่าจะปวดเมื่อยเนื้อตัวกันไปหลายวัน เป็นงานที่ปลดปล่อยความเป็นตัวเองอย่างสุดโต่งกันอะไรขนาดนั้น ทุกวงมีคุณภาพเหมือนพร้อมส่งออกสู่ตลาดจากใจเพลย์ยาร์ดเอง เรียกว่าที่นี่เป็นพื้นที่ปลดปล่อยอะไรบางอย่างและเป็นสนามประลองกำลังให้กับวงหน้าใหม่หลาย ๆ วง หวังว่าจะมีการจัดอะไรแบบนี้อีก แต่ก็กลัวใจเหลือเกินว่าจะจัดเร็ว ๆ นี้ กลัวปวดคอเรื้อรัง

• Twitter
• Line