“เพลงนี้เป็นเพลงที่โดน reject ครับผม แต่งให้ละครเวทีของเพื่อนตอนปี 2 มันบรีฟมาว่าละครเกี่ยวกับคนโลภที่อยากได้นู่นนี่ ตอนนั้นทำเป็นดนตรี acoustic ไป แล้วมีเล็ก Cookie & Cream ร้อง ส่วนผมกับแนทอัดกีตาร์ แต่พอเพื่อเอาไปแล้วก็เงียบไปเลย คงไม่ถูกใจ พอถาม feedback ก็บอกว่าละครจบไปแล้ว แต่เพลงคงถูกเอาไปประกอบกับอะไรสักอย่างที่ไม่ได้อยู่ตอนที่เขาแสดง พองั้นแล้วผมก็เสียดาย มีอะไรอยู่แล้วก็อยากเอามาทำ เลยเอามาใส่ดนตรีแบบที่เป็น Summer Dress เข้าไป”

กับวันเวลาที่หมดไปทั้งวัน หมดไปกับสิ่งที่หยาบคายทั้งคืน
ก็เพราะไม่มีคำว่าพอดี ทำให้ฉันกลายเป็นคนแบบนี้

น่าจะหมายถึง เกิดความอยากอยู่ตลอดเวลา  มีแล้วก็อยากได้อีก อยากโกย ๆ

มันกลายเป็นกิจวัตรประจำวัน มันกลายเป็นกิจวัตร

เป็นแบบนี้ทุกวันเลย เป็นกิจวัตร

เมื่อไม่มีฉันก็ต้องการ เมื่อไม่รวยฉันก็ต้อง เมื่อหิวโหยฉันก็โหยหา หา หา

กลายเป็นพูดถึงเรื่องอื่นซะงั้น แต่จริง ๆ คือพอไม่มีก็ต้องทำให้มี

เป็นประจำวันที่เราอยากจะมี ไม่ใช่ปรากฏการณ์ ไม่ใช่สารเคมี
มันเป็นกิจวัตร มันเป็นกิจวัตร เท่านั้นเอง

เข้าประเด็นเดิม เนี่ยแหละปกติของมนุษย์ คือมันโยงกันมั่วอยู่ 2 ประเด็น คือ หนึ่ง กิจวัตร ที่หมายถึง โกยมันทุกวัน แบบไม่หยุด กับสอง คนไม่มี ก็อยากได้ อยากได้ไม่หยุดไม่หย่อน เป็นปกติ ธรรมดาสามัญ

“ผมแต่งเนื้อเพลงไม่เก่ง ตอนนั้นมันไร้จิตสำนึกมาก ไร้ logic จิ้ม ๆ เอาคำจากในหัวมาเรียง ๆ ก็พอพูดถึงความโลภ ผมก็มองว่ามันเป็นปกติแหละ เวลาคนเราดูนู่นดูนี่ก็มีความอยาก แต่ผมอาจจะตีความคำว่า ‘โลภ’ ผิด คืออยากได้เฉย ๆ มันดูเป็นกิเลสทั่วไปมากกว่า โลภมันน่าจะเป็นการกอบโกยแบบไม่รู้จักพอ แต่สำหรับส่วนตัวผมว่ามันก็ลิ้งค์กันอยู่ แล้วตอนนั้นรู้สึกว่าเรื่องทักษิณจะฮิต ก็อาจจะลิ้งไปการเมืองด้วย ผมยังเด็กความคิดเลยบริสุทธิ์มาก ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรจริง ๆ วัยเยาว์นี่มันโดนปั่นง่าย (หัวเราะ)”

• Twitter
• Line